ناگشته

لغت نامه دهخدا

ناگشته. [ گ َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) نگشته. نگردیده. ناشده :
همان چشمه عنبر و عود و مشک
دگر گنج کافور ناگشته خشک.

فردوسی.

ظاهرش دیدی سرش از تو نهان
اوستا ناگشته بگشادی دکان.

مولوی.

|| تغییرناکرده. منقلب ناشده : شرابی ناگشته. ( یادداشت مؤلف ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید