ناگزاینده. [ گ َ ی َدَ / دِ ] ( نف مرکب ) نگزاینده. که گزاینده و گزنده نیست. آنکه نگزد و آزار نرساند. بی آزار : چه خوش داستانی زد آن هوشمند که بر ناگزاینده ناید گزند.
نظامی.
|| آنکه تعذیب می کند بدون گزند و ضرر. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ عمید
آن که نگزد، آن که آزار نرساند: چه خوش داستانی زد آن هوشمند / که بر ناگزاینده نآید گزند (نظامی۵: ۸۷۳ ).