ناگرویده. [ گ ِ رَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کافر. منکر. ( ناظم الاطباء ). کسی که ایمان نیارد، یعنی کافر. ( آنندراج ). ناگرونده. || نافرمان. سرکش. || آنکه اعتماد نمی کند. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
(صفت ) ۱ - آنکه ایمان نیاورده.کافرجمع: ناگرویدگان :[ وانصرناعلی القوم الکافرین ویاری ده مارابرگروه ناگرویدگان .] ۲ - سرکش نافرمان . ۳ - بی اعتماد مقابل گرویده .
