ناگذر. [ گ ُ ذَ ] ( نف مرکب ) رجوع به ناگذران شود : ناگذر زمانه دان تیغ چو آب و آتشش زآنکه بود زمانه را زآتش و آب ناگذر.مجیر بیلقانی.
{intransitive} [زبان شناسی] فعلی که به مفعول بی واسطه نیاز ندارد متـ . لازم فعل ناگذر، فعل لازم intransitive verb