همی راند ناکاردیده جوان
بدینگونه تا بر پل نهروان.
فردوسی.
چو بشنید ناکاردیده جوان دلش گشت پردرد و تیره روان.
فردوسی.
نخواهی که ضایعشود روزگاربه ناکاردیده مفرمای کار.
سعدی.
|| تازه سال. جوان کم تجربه. تازه کار : ز ترکان هر آن کس که بد پیش رو
ز ناکاردیده سواران نو.
فردوسی.
جوانی است ناکاردیده ولیکن ز بس بخردی آگهی کاردانی.
فرخی.
|| به کار نرفته. کارناکرده. غیرمستعمل. نامستعمل. که مورد استعمال واقع نشده است. که هنوز به کار برده نشده است : همان جامه پاک زربفت پنج
ببارید ناکاردیده ز گنج.
فردوسی.
|| فرومایه. ( ناظم الاطباء ). دشنام گونه ای است : بدان شخ بی نم کجا خون اوی [ خون سیاوش را ]
فروریخت ناکاردیده گروی.
فردوسی.