تو گوئی به باغ اندر، آن روز برف
صف ناژ بود و صف عرعران.
( از برهان قاطع چ معین حاشیه ص 2097 ).
درخت کاج و صنوبر و شمشاد و جاینده. ( ناظم الاطباء ). بعضی گویند درختی است شبیه به صنوبر و آن هم پیوسته می باشد. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). درختی است مانند سرو، بار او ترنجی بود کوچک و عیبه عیبه ، چون عیبه جوشن و گفته اند درخت ناج است. ( فرهنگ اوبهی ). درخت کاج را در کتب مختلفه به نامهای سرو سیاه ، ناژ، نوژ، ناج ، ناجو نام برده اند و به عربی آن را صنوبر می نامند. ( درختان جنگلی ایران تألیف حبیب اﷲ ثابتی ص 123 ) : آن مرد بیرون شد زاغی دید بر درخت ناژ نشسته ، بانگ کرد. ( ترجمه تفسیر طبری ). زاغی دیدم بر درخت ناژ بانگ همی کرد. ( ترجمه تفسیر طبری ).بدخواه تو چون ناژ ببیند بهراسد
پندارد کآن از پی او ساخته داریست.
فرخی.
همیشه تا به زمستان و فصل تابستان برنگ سبز بود ناژ و سرو غاتفری.
عنصری.
چو بوستان که فروزان شود به سرو و به ناژ.لبیبی.
ترا شناسد دانا مرا شناسد نیزتواز قیاس چو خاری من از قیاس چو ناژ.
لبیبی.
ای بی هنر و خوب به چهره هنرت کو؟خود شرم نیایدت ازین قامت چون ناژ؟
ناصرخسرو.
اگر چیز از مراد خویش بودی نگشتی خاربن جز ناژ و عرعر.
ناصرخسرو.
وآنت گوید بر سر هفتم فلک جوی آب و باغ ناژ و عرعر است.
ناصرخسرو.