ناپِلْئون (فرانسه ۳) سوم (۱۸۰۸ـ۱۸۷۳)(Napoleon III)
ناپِلْئون سوم
(نام اصلی: شارل لوئی ناپلئون بناپارت) امپراتور فرانسه و برادرزادۀ ناپلئون اول (۱۸۵۲ـ۱۸۷۰). پس از دوبار اقدام به کودتا (۱۸۳۶ و ۱۸۴۰)، زندانی و سپس تبعید شد؛ در انقلاب ۱۸۴۸ به فرانسه بازگشت و رئیس جمهوری دوم شد و در ۱۸۵۲ خود را امپراتور خواند. در ۱۸۷۰ در نتیجۀ تدابیر ماهرانۀ بیسمارک، صدراعظم آلمان، درگیر جنگ با پروس شد؛ در سدان، شمال شرقی فرانسه، وادار به تسلیم شد و امپراتوری او فروپاشید. پسر لوئی بناپارت، برادر ناپلئون، بود. مادرش، اورتانس دو بوآرنه، نیز دخترخواندۀ ناپلئون بود. در ۱۸۳۶ در استراسبورگ و در ۱۸۴۰ در بولونی برضد لوئی فیلیپ، شاه فرانسه، قیام کرد، اما هر دوبار شکست خورد و پس از قیام دوم، به زندان افتاد. در ۱۸۴۶ به انگلستان گریخت و تا ۱۸۴۸ در لندن بود. در دسامبر ۱۸۴۸ به ریاست جمهوریِ نوبنیاد فرانسه برگزیده شد. برای جلب حمایت مردم کوشید خود را دربرابر خطرهای انقلاب قهرمان نظم و مذهب نشان دهد. با اقدام به کودتای نظامی در ۱۸۵۱ امکان انتخاب مجدد خود به ریاست جمهوری را فراهم کرد و سال بعد خود را امپراتور خواند. به امید آن که با پیروزی های نظامی حکومت خود را تقویت کند، در جنگ کریمه شرکت کرد (۱۸۵۴ـ۱۸۵۵)، با اتریش وارد جنگ شد (۱۸۵۹)، و پس از پیروزی در نبرد سولفرینو، ساووا و نیس را به قلمرو خود ملحق کرد (۱۸۶۰)، اما تلاش او برای ایجاد امپراتوریِ وابسته به فرانسه در مکزیک نافرجام ماند (۱۸۶۳ـ۱۸۶۷). این اقدامات موجب بی اعتمادی اروپاییان به فرانسه و جدایی فرانسه از اروپا شد. حکومت او در داخل کشور به سبب فسادش بی اعتبار شد، نیروهای مخالف جمهوری خواه و سوسیالیست، به رغم سرکوبی شدید رشد کردند و پس از ۱۸۶۰، ناپلئون را به دادن امتیازاتی برای تشکیل حکومت پارلمانی واداشتند؛ ناپلئون پس از شکست در جنگ با پروس، به انگلستان رفت و در همان جا درگذشت. اوژن لوئی ژان ژوزف ناپلئون (۱۸۵۶ـ۱۸۷۹)، ولیعهد و تنها پسر ناپلئون سوم، از همسرش امپراتوریس اوژنی، در زمان خدمت در ارتش بریتانیا در جنگ با زولوها در افریقا کشته شد.
ناپِلْئون سوم
(نام اصلی: شارل لوئی ناپلئون بناپارت) امپراتور فرانسه و برادرزادۀ ناپلئون اول (۱۸۵۲ـ۱۸۷۰). پس از دوبار اقدام به کودتا (۱۸۳۶ و ۱۸۴۰)، زندانی و سپس تبعید شد؛ در انقلاب ۱۸۴۸ به فرانسه بازگشت و رئیس جمهوری دوم شد و در ۱۸۵۲ خود را امپراتور خواند. در ۱۸۷۰ در نتیجۀ تدابیر ماهرانۀ بیسمارک، صدراعظم آلمان، درگیر جنگ با پروس شد؛ در سدان، شمال شرقی فرانسه، وادار به تسلیم شد و امپراتوری او فروپاشید. پسر لوئی بناپارت، برادر ناپلئون، بود. مادرش، اورتانس دو بوآرنه، نیز دخترخواندۀ ناپلئون بود. در ۱۸۳۶ در استراسبورگ و در ۱۸۴۰ در بولونی برضد لوئی فیلیپ، شاه فرانسه، قیام کرد، اما هر دوبار شکست خورد و پس از قیام دوم، به زندان افتاد. در ۱۸۴۶ به انگلستان گریخت و تا ۱۸۴۸ در لندن بود. در دسامبر ۱۸۴۸ به ریاست جمهوریِ نوبنیاد فرانسه برگزیده شد. برای جلب حمایت مردم کوشید خود را دربرابر خطرهای انقلاب قهرمان نظم و مذهب نشان دهد. با اقدام به کودتای نظامی در ۱۸۵۱ امکان انتخاب مجدد خود به ریاست جمهوری را فراهم کرد و سال بعد خود را امپراتور خواند. به امید آن که با پیروزی های نظامی حکومت خود را تقویت کند، در جنگ کریمه شرکت کرد (۱۸۵۴ـ۱۸۵۵)، با اتریش وارد جنگ شد (۱۸۵۹)، و پس از پیروزی در نبرد سولفرینو، ساووا و نیس را به قلمرو خود ملحق کرد (۱۸۶۰)، اما تلاش او برای ایجاد امپراتوریِ وابسته به فرانسه در مکزیک نافرجام ماند (۱۸۶۳ـ۱۸۶۷). این اقدامات موجب بی اعتمادی اروپاییان به فرانسه و جدایی فرانسه از اروپا شد. حکومت او در داخل کشور به سبب فسادش بی اعتبار شد، نیروهای مخالف جمهوری خواه و سوسیالیست، به رغم سرکوبی شدید رشد کردند و پس از ۱۸۶۰، ناپلئون را به دادن امتیازاتی برای تشکیل حکومت پارلمانی واداشتند؛ ناپلئون پس از شکست در جنگ با پروس، به انگلستان رفت و در همان جا درگذشت. اوژن لوئی ژان ژوزف ناپلئون (۱۸۵۶ـ۱۸۷۹)، ولیعهد و تنها پسر ناپلئون سوم، از همسرش امپراتوریس اوژنی، در زمان خدمت در ارتش بریتانیا در جنگ با زولوها در افریقا کشته شد.
wikijoo: ناپلیون_سوم