ناپلئون سوم

لوئی ناپلئون فرزند لویی بناپارت و هورتنس بوهارنه بود. لویی بناپارت برادر ناپلئون بناپارت بود و هورتنس بوهارنه فرزند ژوزفین بوهارنه از ازدواج نخست او بود. به این ترتیب ژوزفین که همسر ناپلئون بناپارت بود، مادربزرگ مادری لوئی ناپلئون بود.
به دنبال سقوط لوئی فیلیپ در جریان انقلاب ۱۸۴۸ فرانسه، جمهوری دوم فرانسه برپا شد. در انتخابات ریاست جمهوری که در ۱۰ دسامبر ۱۸۴۸ برگزار گشت لوئی ناپلئون با حدود ۵٫۵ میلیون رأی برابر با ۷۴٫۲ درصد آرا پیروز شد.
تفرقه در بین جمهوری خواهان موجب افزایش قدرت رئیس جمهور شد تا اینکه لوئی ناپلئون در ۲ دسامبر ۱۸۵۱ مجلس را منحل کرد و از ۲ دسامبر ۱۸۵۲ خود را ناپلئون سوم، امپراتور فرانسه نامید.
پس از جنگ کریمه در سال ۱۸۵۵ و همچنین جنگ فرانسه و اتریش در ۱۸۵۸، شکوه و اعتبار سیاسی ناپلئون سوم به عنوان حامی ملت های ضعیف مسیحی در بالکان به اوج خود رسید و به دوستی بریتانیا نیز پشت گرم بود. اما از همین زمان به علت برنامه های جاه طلبانه مقدمات ضعف و سقوطش آماده شد.
در فاصله ۱۸۵۷ تا ۱۸۶۰ ناپلئون سوم به همراه بریتانیا به مداخله در چین پرداخت ( جنگ دوم تریاک ) و نه تنها قرادادهای یک طرفه ای با چین امضا کرد که قیومیت فرانسه بر هندوچین را نیز به این کشور تحمیل کرد.
اشتباه بزرگ لوئی ناپلئون مداخله نظامی در مکزیک بین سالهای ۱۸۶۲ تا ۱۸۶۷ بود؛ چراکه نه فرانسه توان اقتصادی دخالت در امور آمریکای لاتین را داشت و نه بریتانیا به فرانسه اجازه می داد که وارد حوزه اقتصادی اش شود. بریتانیا که از جاه طلبی لوئی ناپلئون نگران بود پروس ( به صدراعظمی بیسمارک که در جنگ ۱۸۶۶ با اتریش بر شاهزاده نشین های آلمانی تسلط یافته بود ) را تشویق کرد که به فرانسه حمله کند.
پس از انتخابات ۲ ژانویه ۱۸۷۰ جمهوریخواهان خواستار برافتادن پادشاهی شدند. اینان بر این باور بودند که آزادی و فرمان در یکجا با هم نمی گنجند. کشته شدن یک روزنامه نگار به نام ویکتور نوا به دست پیر بناپارت، عضوی از خانواده پادشاهی دستاویز خوبی را به دست انقلابیها داد؛ ولی امپراتور باز توانست در همه پرسی ۸ مه ۱۸۷۰ به سود پادشاهی رای بیاورد.