ناپاک رو

لغت نامه دهخدا

ناپاکرو. [ رَ / رُو ] ( نف مرکب ) بدروش. نکوهیده رفتار. بدسیرت. بدکار :
کز این کمزنی بود و ناپاکرو
کلاهش ببازار و میزر گرو.
سعدی ( بوستان چ یوسفی ص 95 ).

فرهنگ عمید

بدروش، بدکار.

پیشنهاد کاربران

بپرس