ناپاک دین

لغت نامه دهخدا

ناپاک دین. ( ص مرکب ) کافر. ملحد. بی دین. ( ناظم الاطباء ). بددین. کج اعتقاد. که بر دین راست و درست نیست. که صاحب دین پاک نیست :
تو دانی که ارجاسب ناپاک دین
بیامد به کین با سواران چین.
فردوسی.
بدو گفت ضحاک ناپاک دین
چرا بنددم ؟ چیست با منش کین.
فردوسی.
بفرمود کشتن به شمشیر کین
که ناپاک بودند و ناپاک دین.
سعدی.
|| ( اِ مرکب ) دین ناپاک. دینی که حنیف نیست. دینی که راست و درست و به حق نیست.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) کافر ملحد. ۲- ( اسم ) دین نادرست .

فرهنگ عمید

کافر، ملحد.

پیشنهاد کاربران

ناپاک دین ؛ آنکه از لحاظ دین آلوده و نادرست و ناپاک باشد :
بفرمود کشتن بشمشیر کین
که ناپاک بودند و ناپاک دین.
سعدی.

بپرس