ناوک سحری

لغت نامه دهخدا

ناوک سحری. [وَ ک ِ س َ ح َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از دعای بد و نفرین باشد که در آخرهای شب کنند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). آه سحری :
به صور نیمشبی درفکن رواق فلک
به ناوک سحری برشکن مصاف قضا.
خاقانی.
رخنه گردان به ناوک سحری
این معلق حصار محکم را.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

کنایه از : دعای بدونفرین باشد که در آخر های شب کنند .

پیشنهاد کاربران

بپرس