ناوشکن پلنگ یک کشتی جنگی از کلاس ناوشکن های آمریکایی کلاس سامنر با نام اصلی یواس اس اشتورمز ( دی دی - ۷۸۰ ) ( به انگلیسی: USS Stormes ( DD - 780 ) ) بود که در سال ۱۹۴۴ ساخته شده و در ژانویهٔ سال بعد به خدمت نیروی دریایی آمریکا درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۹۷۲ این کشتی به عنوان دومین ناوشکن کلاس سامنر به ایران فروخته شدند. اولین آن ها در ایران ناوشکن ببر نام گرفت و برای اشتورمز نام ناوشکن پلنگ انتخاب شد. . این دو کشتی جنگی با عنوان ناوشکن های کلاس ببر تا اواسط دهه ۱۹۹۰ در نیروی دریایی ارتش ایران فعال بودند و به این ترتیب یکی از طولانی ترین دوره های فعالیت را در میان کشتی های جنگی رقم زدند.
در مجموع ۵۸ ناوشکن از کلاس سامنر در سال های ۱۹۴۳ تا ۴۵ برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شدند که ۲۹ فروند از آن ها پس از خروج خدمت در سال های پایانی دههٔ ۱۹۶۰ و اوایل دههٔ ۱۹۷۰ به کشورهای تایوان ( ۱۲ کشتی ) ، آرژانتین ( ۴ کشتی ) ، برزیل ( ۵ کشتی ) ، شیلی، کلمبیا، کره جنوبی، ونزوئلا و ایران هر کدام دو کشتی، و ترکیه و یونان هر کدام یک کشتی، فروخته
ناوشکن پلنگ ۱۱۴ متر طول داشت و وزن استاندارد آن ۲۲۰۰ تن بود. نیروی محرکهٔ این کشتی را دو موتور توربین بخار به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار تأمین می کردند که حداکثر سرعت آن را به ۳۴ گره دریایی ( ۶۳ کیلومتر بر ساعت ) می رساند. این کشتی با سوخت کامل قادر بود مسافت ۱۲ هزار کیلومتری را با سرعت ۱۵ گره دریایی بر ساعت ( ۲۸ کیلومتر ) طی کند. خدمهٔ کشتی شامل ۳۳۶ نفر می شدند.
جنگ افزار اصلی این ناوشکن شش قبضه توپ ۱۲۷ میلی متری ( ۵ اینچی ) بود که با ۱۲ توپ ضدهوایی تک لول ۴۰ م م بوفورس، ۱۱ توپ تک لول ۲۰ م م حمایت می شد. ۱۰ اژدرانداز ۵۳۳ م م و شش شلیک گر خرج های عمقی ضدزیردریایی هم از سلاح های دیگر این کشتی جنگی بودند.
ناوشکن اشتورمز که به یاد فرمانده، مکس کلیفورد اشتورمز نام گذاری شده بود در تاریخ ۱۵ فوریهٔ ۱۹۴۴ توسط شرکت کشتی سازی تاد در شهر سیاتل ایالت واشینگتن ساخته شده و در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۴۴ تکمیل و در ۲۷ ژانویهٔ ۱۹۴۵ راه اندازی شد.
این ناوشکن در جنگ جهانی دوم در جبههٔ اقیانوس آرام با نیروهای ژاپنی جنگید و در مسیر اوکیناوا مورد حملهٔ یک هواپیمای کامی کازه ژاپنی قرار گرفت که باعث مرگ ۲۱ نفر از خدمهٔ کشتی شد. این ناوشکن در جنگ کره هم حضور داشت و وظایف اصلی آن در این جنگ، شامل تأمین آتش پشتیبان برای نیروهای سازمان ملل، و حفاظت از کشتی های بزرگ تر آمریکایی در مقابل حملهٔ احتمالی زیردریاییهای دشمن ( که البته هیچگاه اتفاق نیفتاد ) می شد. این کشتی همچنین در عملیات امداد و نجات یک بمب افکن بی - ۲۹ که توسط میگ های کره شمالی سقوط کرده بود، شرکت کرد و توانست از تعداد یازده نفر خدمه این بمب افکن، هفت تن را نجات داده و با خود به آمریکا منتقل کند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۹۷۲ این کشتی به عنوان دومین ناوشکن کلاس سامنر به ایران فروخته شدند. اولین آن ها در ایران ناوشکن ببر نام گرفت و برای اشتورمز نام ناوشکن پلنگ انتخاب شد. . این دو کشتی جنگی با عنوان ناوشکن های کلاس ببر تا اواسط دهه ۱۹۹۰ در نیروی دریایی ارتش ایران فعال بودند و به این ترتیب یکی از طولانی ترین دوره های فعالیت را در میان کشتی های جنگی رقم زدند.
در مجموع ۵۸ ناوشکن از کلاس سامنر در سال های ۱۹۴۳ تا ۴۵ برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شدند که ۲۹ فروند از آن ها پس از خروج خدمت در سال های پایانی دههٔ ۱۹۶۰ و اوایل دههٔ ۱۹۷۰ به کشورهای تایوان ( ۱۲ کشتی ) ، آرژانتین ( ۴ کشتی ) ، برزیل ( ۵ کشتی ) ، شیلی، کلمبیا، کره جنوبی، ونزوئلا و ایران هر کدام دو کشتی، و ترکیه و یونان هر کدام یک کشتی، فروخته
ناوشکن پلنگ ۱۱۴ متر طول داشت و وزن استاندارد آن ۲۲۰۰ تن بود. نیروی محرکهٔ این کشتی را دو موتور توربین بخار به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار تأمین می کردند که حداکثر سرعت آن را به ۳۴ گره دریایی ( ۶۳ کیلومتر بر ساعت ) می رساند. این کشتی با سوخت کامل قادر بود مسافت ۱۲ هزار کیلومتری را با سرعت ۱۵ گره دریایی بر ساعت ( ۲۸ کیلومتر ) طی کند. خدمهٔ کشتی شامل ۳۳۶ نفر می شدند.
جنگ افزار اصلی این ناوشکن شش قبضه توپ ۱۲۷ میلی متری ( ۵ اینچی ) بود که با ۱۲ توپ ضدهوایی تک لول ۴۰ م م بوفورس، ۱۱ توپ تک لول ۲۰ م م حمایت می شد. ۱۰ اژدرانداز ۵۳۳ م م و شش شلیک گر خرج های عمقی ضدزیردریایی هم از سلاح های دیگر این کشتی جنگی بودند.
ناوشکن اشتورمز که به یاد فرمانده، مکس کلیفورد اشتورمز نام گذاری شده بود در تاریخ ۱۵ فوریهٔ ۱۹۴۴ توسط شرکت کشتی سازی تاد در شهر سیاتل ایالت واشینگتن ساخته شده و در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۴۴ تکمیل و در ۲۷ ژانویهٔ ۱۹۴۵ راه اندازی شد.
این ناوشکن در جنگ جهانی دوم در جبههٔ اقیانوس آرام با نیروهای ژاپنی جنگید و در مسیر اوکیناوا مورد حملهٔ یک هواپیمای کامی کازه ژاپنی قرار گرفت که باعث مرگ ۲۱ نفر از خدمهٔ کشتی شد. این ناوشکن در جنگ کره هم حضور داشت و وظایف اصلی آن در این جنگ، شامل تأمین آتش پشتیبان برای نیروهای سازمان ملل، و حفاظت از کشتی های بزرگ تر آمریکایی در مقابل حملهٔ احتمالی زیردریاییهای دشمن ( که البته هیچگاه اتفاق نیفتاد ) می شد. این کشتی همچنین در عملیات امداد و نجات یک بمب افکن بی - ۲۹ که توسط میگ های کره شمالی سقوط کرده بود، شرکت کرد و توانست از تعداد یازده نفر خدمه این بمب افکن، هفت تن را نجات داده و با خود به آمریکا منتقل کند.
