ناو هواپیمابر کلاس ملکه الیزابت نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا از دو کشتی تشکیل شده است. کشتی اصلی این کلاس، اِچ اِم اِس ملکه الیزابت، در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۴[ ۱۳] به افتخار الیزابت یکم[ ۱۴] نام گذاری شد و در ۷ دسامبر ۲۰۱۷ راه اندازی شد. کشتی خواهرش، اِچ اِم اِس پرینس آو ولز در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹ راه اندازی شد[ ۱۵] این دو کشتی اجزای مرکزی گروه تهاجمی هواپیمابر بریتانیا را تشکیل می دهند. [ ۱۶]
ثبت قرارداد این کشتی ها در ژوئیهٔ ۲۰۰۷ اعلام شد و به تأخیر چندین ساله بر سر مسائل مربوط به هزینه و بازسازی ساختار کشتی های نیروی دریایی بریتانیا پایان داد. این قراردادها یک سال بعد در ۳ ژوئیهٔ ۲۰۰۸، در قالب یک گروه همکاری موسوم به اتحاد ناو هواپیمابر با مشارکت باب کوک اینترنشنال، گروه تالس، گروه ای اندپی، وزارت دفاع بریتانیا و بی ای ئی سیستمز امضا شد. [ ۱۷] [ ۱۸]
شناورهای این کلاس حدود ۶۵۰۰۰ تُن وزن و ۲۸۴ متر طول دارند و بزرگ ترین کشتی های تاریخ نیروی دریایی بریتانیا هستند. در شرایط مختلف، تعداد هواپیماها بر روی این کشتی ها متفاوت است اما به طور معمول، حداکثر ۲۴ فروند و در شرایط خاص تا ۳۶ فروند اف - ۳۵بی بر روی این دو کشتی حمل می شوند. بالگردهای مرلین نیز در دو نقش تدارکات و هشدار زودهنگام هوابرد روی این ناوها فعالیت می کنند. [ ۱۱]
جنگنده های اف - ۳۵بی با روش برخاست کوتاه و فرود عمودی ( STOVL ) روی این ناوها نشست و برخاست می کنند.
این کشتی ها که توسط رسانه ها، قانون گذاران و گاهی توسط نیروی دریایی سلطنتی با عنوان «ابر ناو» توصیف می شوند، [ ۱۹] تقریباً با وزن ۶۵٬۰۰۰ تن ( ۶۴٬۰۰۰ تن بزرگ؛ ۷۲٬۰۰۰ تن کوچک ) جابه جا می شوند که تقریباً سه برابر ناوهای نسل قبل خود ( کلاس اینوینسیبل ) است. آن ها بزرگ ترین کشتی های جنگی هستند که تاکنون در بریتانیا ساخته شده است. [ ۲۰]
در ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۰۱، بریتانیا یک یادداشت تفاهم ( MoU ) با وزارت دفاع ایالات متحده ( DoD ) برای مشارکت کامل در برنامهٔ پروژهٔ جنگندهٔ تهاجمی مشترک ( JSF ) امضا کرد و JSF را به عنوان FJCA تأیید کرد. [ ۲۱] این امر باعث شد بریتانیا در طراحی هواپیما و انتخاب بین لاکهید مارتین ایکس - ۳۵ و بوئینگ ایکس - ۳۲ شرکت کند. در ۲۶ اکتبر ۲۰۰۱، وزارت دفاع اعلام کرد که لاکهید مارتین برندهٔ قرارداد JSF شده است. [ ۲۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفثبت قرارداد این کشتی ها در ژوئیهٔ ۲۰۰۷ اعلام شد و به تأخیر چندین ساله بر سر مسائل مربوط به هزینه و بازسازی ساختار کشتی های نیروی دریایی بریتانیا پایان داد. این قراردادها یک سال بعد در ۳ ژوئیهٔ ۲۰۰۸، در قالب یک گروه همکاری موسوم به اتحاد ناو هواپیمابر با مشارکت باب کوک اینترنشنال، گروه تالس، گروه ای اندپی، وزارت دفاع بریتانیا و بی ای ئی سیستمز امضا شد. [ ۱۷] [ ۱۸]
شناورهای این کلاس حدود ۶۵۰۰۰ تُن وزن و ۲۸۴ متر طول دارند و بزرگ ترین کشتی های تاریخ نیروی دریایی بریتانیا هستند. در شرایط مختلف، تعداد هواپیماها بر روی این کشتی ها متفاوت است اما به طور معمول، حداکثر ۲۴ فروند و در شرایط خاص تا ۳۶ فروند اف - ۳۵بی بر روی این دو کشتی حمل می شوند. بالگردهای مرلین نیز در دو نقش تدارکات و هشدار زودهنگام هوابرد روی این ناوها فعالیت می کنند. [ ۱۱]
جنگنده های اف - ۳۵بی با روش برخاست کوتاه و فرود عمودی ( STOVL ) روی این ناوها نشست و برخاست می کنند.
این کشتی ها که توسط رسانه ها، قانون گذاران و گاهی توسط نیروی دریایی سلطنتی با عنوان «ابر ناو» توصیف می شوند، [ ۱۹] تقریباً با وزن ۶۵٬۰۰۰ تن ( ۶۴٬۰۰۰ تن بزرگ؛ ۷۲٬۰۰۰ تن کوچک ) جابه جا می شوند که تقریباً سه برابر ناوهای نسل قبل خود ( کلاس اینوینسیبل ) است. آن ها بزرگ ترین کشتی های جنگی هستند که تاکنون در بریتانیا ساخته شده است. [ ۲۰]
در ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۰۱، بریتانیا یک یادداشت تفاهم ( MoU ) با وزارت دفاع ایالات متحده ( DoD ) برای مشارکت کامل در برنامهٔ پروژهٔ جنگندهٔ تهاجمی مشترک ( JSF ) امضا کرد و JSF را به عنوان FJCA تأیید کرد. [ ۲۱] این امر باعث شد بریتانیا در طراحی هواپیما و انتخاب بین لاکهید مارتین ایکس - ۳۵ و بوئینگ ایکس - ۳۲ شرکت کند. در ۲۶ اکتبر ۲۰۰۱، وزارت دفاع اعلام کرد که لاکهید مارتین برندهٔ قرارداد JSF شده است. [ ۲۲]
