ناو هواپیمابر پشتیبان نوع کوچک و کندی از ناو هواپیمابر بود که توسط نیروی دریایی بریتانیا، نیروی دریایی ایالات متحده و نیروی دریایی امپراتوری ژاپن در جنگ جهانی دوم استفاده می شد.
با آغاز جنگ جهانی دوم، لزوم حفاظت هوایی از کاروان های تجاری که مایحتاج بریتانیا را از طریق دریا تأمین می کردند، در مقابل او - بوت های آلمانی عیان شد. برد محدود هواگردهای گشتی خشکی پایه کاروان های تجاری را در میانه اقیانوس اطلس بدون محافظت رها می ساخت. با پدیداری هواگردهای برد بلند شناسایی آلمانی، تنها راه حل مسئله تأمین پوشش هوایی مداوم در تمامی مسیر تجاری بود. به هر صورت در این زمان تعداد کافی ناو هواپیمابر در دسترس قرار نداشت. از این رو ایده ساخت ناو هواپیمابر پشتیبان مطرح گردید. [ ۱]
نخستین ناو هواپیمابر پشتیبان توسط بریتانیایی ها ساخته و روز ۲۲ ژانویه سال ۱۹۴۱ به آب انداخته شد. از ام فاو هانوفر، کشتی غنیمتی آلمانی، به عنوان پایه این شناور استفاده گردید. با افزوده عرشه پرواز و تسلیحات به این کشتی، اچ ام اس اودسیتی پدید آمد. طول عمر اودسیتی بسیار کوتاه بود و این ناو هواپیمابر پشتیبان تنها پس از چهار ماه خدمت، ماه دسامبر همان سال توسط اژدر آلمانی ها غرق شد. [ ۱]
نیروی دریایی ایالات متحده با تبدیل کردن کشتی موتوری ام اس مورمَکمِیل به یواس اس لانگ آیلند قدم در این عرصه نهاد. لانگ آیلند دو هفته پیش از اوداسیتی وارد خدمت گشت. نیروی دریایی ایالات متحده از عنوان ها متعددی برای این نوع شناورها استفاده نمود. لانگ آیلند در ابتدا روز ۶ مارس سال ۱۹۴۱ اِی وی جی - 1 ( AVG - 1 ) به معنای «کشتی کمکی هواگرد پشتیبان» نام گرفت. روز ۲۰ اوت سال ۱۹۴۲ این طبقه بندی به اِی سی وی ( ACV ) به معنای «ناو هواپیمابر کمکی» تغییر کرد. در نهایت، روز ۱۵ ژوئیه سال ۱۹۴۳ عنوان طبقه بندی سی وی ایی ( CVE ) به معنای «ناو هواپیمابر پشتیبان» بر این گونه شناورهای جنگی نهاده شد. در جریان جنگ کره این عنوان مجدداً به این بار به سی وی یو ( CVU ) به معنای «ناو هواپیمابر تدارکاتی» تغییر یافت. [ ۱]
ناوهای هواپیمابر پشتیبان آمریکایی نام رودخانه ها، خلیج ها و نبردهای دریایی معروف را به خود می گرفتند. [ ۱]
طول عرشه پرواز ناوهای هواپیمابر پشتیبان آمریکایی بیش از ۱۵۰ متر بود. این عرشه با سطح آب تنها ۷٫۵ متر فاصله داشت. اتاقک هدایت در سمت راست شناور قرار می گرفت. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا آغاز جنگ جهانی دوم، لزوم حفاظت هوایی از کاروان های تجاری که مایحتاج بریتانیا را از طریق دریا تأمین می کردند، در مقابل او - بوت های آلمانی عیان شد. برد محدود هواگردهای گشتی خشکی پایه کاروان های تجاری را در میانه اقیانوس اطلس بدون محافظت رها می ساخت. با پدیداری هواگردهای برد بلند شناسایی آلمانی، تنها راه حل مسئله تأمین پوشش هوایی مداوم در تمامی مسیر تجاری بود. به هر صورت در این زمان تعداد کافی ناو هواپیمابر در دسترس قرار نداشت. از این رو ایده ساخت ناو هواپیمابر پشتیبان مطرح گردید. [ ۱]
نخستین ناو هواپیمابر پشتیبان توسط بریتانیایی ها ساخته و روز ۲۲ ژانویه سال ۱۹۴۱ به آب انداخته شد. از ام فاو هانوفر، کشتی غنیمتی آلمانی، به عنوان پایه این شناور استفاده گردید. با افزوده عرشه پرواز و تسلیحات به این کشتی، اچ ام اس اودسیتی پدید آمد. طول عمر اودسیتی بسیار کوتاه بود و این ناو هواپیمابر پشتیبان تنها پس از چهار ماه خدمت، ماه دسامبر همان سال توسط اژدر آلمانی ها غرق شد. [ ۱]
نیروی دریایی ایالات متحده با تبدیل کردن کشتی موتوری ام اس مورمَکمِیل به یواس اس لانگ آیلند قدم در این عرصه نهاد. لانگ آیلند دو هفته پیش از اوداسیتی وارد خدمت گشت. نیروی دریایی ایالات متحده از عنوان ها متعددی برای این نوع شناورها استفاده نمود. لانگ آیلند در ابتدا روز ۶ مارس سال ۱۹۴۱ اِی وی جی - 1 ( AVG - 1 ) به معنای «کشتی کمکی هواگرد پشتیبان» نام گرفت. روز ۲۰ اوت سال ۱۹۴۲ این طبقه بندی به اِی سی وی ( ACV ) به معنای «ناو هواپیمابر کمکی» تغییر کرد. در نهایت، روز ۱۵ ژوئیه سال ۱۹۴۳ عنوان طبقه بندی سی وی ایی ( CVE ) به معنای «ناو هواپیمابر پشتیبان» بر این گونه شناورهای جنگی نهاده شد. در جریان جنگ کره این عنوان مجدداً به این بار به سی وی یو ( CVU ) به معنای «ناو هواپیمابر تدارکاتی» تغییر یافت. [ ۱]
ناوهای هواپیمابر پشتیبان آمریکایی نام رودخانه ها، خلیج ها و نبردهای دریایی معروف را به خود می گرفتند. [ ۱]
طول عرشه پرواز ناوهای هواپیمابر پشتیبان آمریکایی بیش از ۱۵۰ متر بود. این عرشه با سطح آب تنها ۷٫۵ متر فاصله داشت. اتاقک هدایت در سمت راست شناور قرار می گرفت. [ ۱]
wiki: ناو هواپیمابر پشتیبان