ناهنجاری های واژن ( انگلیسی: Vaginal anomalies ) ناهنجاری های مادرزادی ساختاری و غیرطبیعی واژن هستند که در طول رشد رویان مؤنث در دستگاه تناسلی تشکیل می شوند ( یا بخشی از آن تشکیل نمی شوند ) و در نهایت منجر به یک واژن غیرطبیعی یا حتی عدم ساخت واژن می گردند.
... [مشاهده متن کامل]
ناهنجاری های واژن در صورت وجود، اغلب با ناهنجاری های رحمی، اسکلتی و ادراری همراه هستند؛ چرا که این ساختارها در زمان های حیاتی تشکیل اعضا داخلی بدن، همچون واژن، بیشتر مستعد ابتلا به اختلال ساختاری هستند. بسیاری از این نقایص تحت عنوان گسترده تر «ناهنجاری های مجرای مولر» طبقه بندی می شوند. ناهنجاری های مجرای مولر به دلیل اختلال رشد دستگاه تناسلی در دوران جنینی ایجاد می شود.
سایر عارضه های مجزای ناهنجاری های واژن ممکن است بدون هیچ دلیل قابل توجیهی رخ دهند. ادر بیشتر اوقات ناهنجاری های واژن بخشی از مجموعه ای از نقایص یا سندرم ها هستند. علاوه بر اینها، وراثت هم می تواند نقش مهمی در مواجهه پیش از تولد با برخی از مواد تراتوژن داشته باشد. بسیاری از ناهنجاری های واژن در بدو تولد تشخیص داده نمی شوند زیرا اندام تناسلی خارجی طبیعی به نظر می رسد. سایر اندام های دستگاه تناسلی ممکن است تحت تأثیر ناهنجاری واژن قرار نگیرند. رحم، لوله های رحم و تخمدان ها علیرغم وجود نقص واژن و دستگاه تناسلی خارجی می توانند عملکردی طبیعی داشته باشند.
ناهنجاری واژن ممکن است اثری بر باروری نداشته باشد. با آن که این موضوع بستگی به وسعت و شدت نقص واژن دارد، اما امکان وقوع لقاح وجود دارد. در مواردی که عملکرد تخمدان مختل نشده است، لقاح مصنوعی ممکن است موفقیت آمیز باشد. عملکرد تخمدان ها در یک زن مبتلا به نقص واژن، امکان لانه گزینی تخمک بارورشده را در رحم یک فرد سالم دیگر فراهم می کند. به هر حال در برخی موارد، یک لقاح موفق امکان پذیر است. طول واژن از ۶٫۵ تا ۱۲٫۵ سانتی متر متغیر است. از آنجایی که این اندازه اندکی کوتاه تر از مقیاس های قدیمی تر است، ممکن است بر تشخیص صحیح بیماری در زنان مبتلا به آژنزی یا هیپوپلازی واژن اثر بگذارد و این زنان بدون آنکه ضرورتی داشته باشند تشویق به جراحی و افزایش اندازه واژن شوند.
... [مشاهده متن کامل]
ناهنجاری های واژن در صورت وجود، اغلب با ناهنجاری های رحمی، اسکلتی و ادراری همراه هستند؛ چرا که این ساختارها در زمان های حیاتی تشکیل اعضا داخلی بدن، همچون واژن، بیشتر مستعد ابتلا به اختلال ساختاری هستند. بسیاری از این نقایص تحت عنوان گسترده تر «ناهنجاری های مجرای مولر» طبقه بندی می شوند. ناهنجاری های مجرای مولر به دلیل اختلال رشد دستگاه تناسلی در دوران جنینی ایجاد می شود.
سایر عارضه های مجزای ناهنجاری های واژن ممکن است بدون هیچ دلیل قابل توجیهی رخ دهند. ادر بیشتر اوقات ناهنجاری های واژن بخشی از مجموعه ای از نقایص یا سندرم ها هستند. علاوه بر اینها، وراثت هم می تواند نقش مهمی در مواجهه پیش از تولد با برخی از مواد تراتوژن داشته باشد. بسیاری از ناهنجاری های واژن در بدو تولد تشخیص داده نمی شوند زیرا اندام تناسلی خارجی طبیعی به نظر می رسد. سایر اندام های دستگاه تناسلی ممکن است تحت تأثیر ناهنجاری واژن قرار نگیرند. رحم، لوله های رحم و تخمدان ها علیرغم وجود نقص واژن و دستگاه تناسلی خارجی می توانند عملکردی طبیعی داشته باشند.
ناهنجاری واژن ممکن است اثری بر باروری نداشته باشد. با آن که این موضوع بستگی به وسعت و شدت نقص واژن دارد، اما امکان وقوع لقاح وجود دارد. در مواردی که عملکرد تخمدان مختل نشده است، لقاح مصنوعی ممکن است موفقیت آمیز باشد. عملکرد تخمدان ها در یک زن مبتلا به نقص واژن، امکان لانه گزینی تخمک بارورشده را در رحم یک فرد سالم دیگر فراهم می کند. به هر حال در برخی موارد، یک لقاح موفق امکان پذیر است. طول واژن از ۶٫۵ تا ۱۲٫۵ سانتی متر متغیر است. از آنجایی که این اندازه اندکی کوتاه تر از مقیاس های قدیمی تر است، ممکن است بر تشخیص صحیح بیماری در زنان مبتلا به آژنزی یا هیپوپلازی واژن اثر بگذارد و این زنان بدون آنکه ضرورتی داشته باشند تشویق به جراحی و افزایش اندازه واژن شوند.
