نانکار

لغت نامه دهخدا

نانکار. ( اِ مرکب ) قطعه زمینی که به زمین دار واگذار میشودو پس از کناره کردن از عمل و شغل خود نیز در تصرف وی خواهد بود. ( ناظم الاطباء ). زمینی است که به زمینداران و چودهریان و تعلقه داران برای وجه معیشت از پیشگاه پادشاه مرحمت می شود و نانکاری منسوب به آن است و این محاوره اهل هند است. ( از آنندراج ). || مالیاتی که برای مخارج خانه حاکم از رعیت گرفته می شود. || هر چیز موروثی. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس