نانویسا

لغت نامه دهخدا

نانویسا. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) امی. عامی. بی سواد. که نوشتن نداند و نتواند :
اگر بودی کمال اندر نویسائی و خوانائی
چرا آن قبله کل نانویسا بود و ناخوانا.

سنائی.

( صفت ) آنکه نوشتن نداندامی : اگربودی کمال اندرنویسایی وخوانایی چرا آن قبله کل نانویسابودوناخوانا?

آن که نوشتن نداند، آن که نتواند بنویسد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید