نانسی فریزر

فریزر فمنیست سرشناسی است که پیرامون مسئله عدالت کار می کند. وی در مکتب متفکران فمینیستی، مانند مارتا فاینمن، قرار می گیرد. فریزر عدالت را مفهومی پیچیده می داند که باید در سه بعد جدا از هم اما درهم تنیده درک شود. این سه عبارتند از توزیع منابع، بازشناسی سهم متفاوت گروه های مختلف و بازنمایی زبانی. فریزر معتقد است با پیشرفت علم ژنتیک و به حاشیه رفتن روزافزون نظریه ی انسان به مثابه لوح سفید، مارکسیست ها باید به جای تمرکز بر باز توزیع کورکورانه بر مفاهیم برابرخواهانه تری از عدالت اجتماعی تأکید کنند؛ مفاهیمی که مدافع مشارکت واقعی گروه های مختلف در جامعه هستند.
در کتاب دستاوردهای فمنیسم ، فریزر دغدغه تئوری مارکسیستی را توزیع می داند. او در مقاله ای که در بهار سال ۲۰۱۴ در نیو لفت ریویو منتشر شد، تعریف مارکس از سرمایه را به عنوان رابطه اجتماعی میان کسانی که به ابزار تولید دسترسی دارند و کسانی که تنها از طریق فروش نیروی کارِ خود می توانند به ابزار تولید دست پیدا کنند، باز می یابد. اما فریزر تولید را آنجا که روابط اجتماعی متفاوت - در خانه، اجتماع، و بخش همگانی - به کلیت اقتصاد جاری می شود وارد نمی کند.
فریزر در راستای تلاش در جهت پرهیز از فروکاستن مفاهیمی همچون عدالت و مشارکت دموکراتیک استدلال می کند که نظریه پردازان اجتماعی باید سنتزی از عناصری از نظریه انتقادی و پساساختارگرایی به دست آورند. از منظر وی آن ها به این ترتیب می توانند بر آنتی تز کاذب بین این دو فایق آمده تا ادراک کامل تری از دغدغه های سیاسی و اجتماعی مورد نظر دو رویکرد پیدا کنند.
با این حال، فریزر مدافع یک ترکیب مبهم از این دو رویکرد نیست، بلکه او رویکردی کاربردی را مد نظر دارد که در آن هر دو مکتب فکری به دقت مطالعه شده که عناصر مفید آن ها را از عناصر نامفید، یا عناصر مخرب شان را از تحلیل های دموکراتیکِ نهادها و جنبش های اجتماعی جدا کند. بنابراین فریزر در سنت ارزشهای چپ - دموکرات قرار می گیرد و در همان حال نگرش نظریه های فمینسیتی، تئوری انتقادی و پساساختارگرایی را نیز با این سنت منطبق می کند.