فطیر نانی را گویند که خمیر آن را عامل ورآورنده نزده باشند و برنیامده و نرسیده باشد. این نان بافت خاصی داشته و حالت بیات شده دارد. در واقع خمیر این نان مانند نان های دیگر نرسیده است. همچنین انواعی از نان و نان شیرینی محلی با نام فطیر در نواحی ایران پخته می شود که ممکن است از مخمر نان برای درست کردن آن استفاده شود. ... [مشاهده متن کامل]
در ایران انواع مختلفی نان محلی یا شیرینی است که در برخی از استان های ایران ( از جمله استان مرکزی، استان خراسان رضوی، استان همدان، استان زنجان، استان آذربایجان شرقی، استان آذربایجان غربی، استان اردبیل، استان لرستان ) تهیه و استفاده می شود. نان شیرینی فطیر از آرد، شکر، تخم مرغ و مواد دیگر تشکیل شده است و مانند نان آن را در تنور پخت می کنند. فطیر انواع مختلفی از جمله کسمه و شیرمال دارد. انواع مختلفی از این نان شیرینی محلی در نقاط مختلف ایران پخته می شود و از معروف ترین آن ها فطیر اراک، ملایر، و فطیر طالقان است. یکی از این انواع، شیرینی است به نام توتک که در ساوه، و مامونیه ( زرندیه ) پخته می شود. لازم است ذکر شود که انواع مشابهی از این شیرینی را در منطقه استان همدان ایران می توان با نام های گوناگون یافت. درکوچ گردان بختیاری یک گونه نان بسیار نازک را با وردنه پهن کرده و روی تاوه می پزند و چون خمیر آن کمتر ور می آید به آن پتیر یا فتیر می گویند. همانی ست که در کرمانشاه نان ساج می گویند. نام دیگر این نان در بختیاری نان «تیری» ست. به وردنهٔ باریک و بلندی که چانه را پهن می کنند «تیر» می گویند. در اراک و شهرهای مرکزی ایران، نوعی نان شیرمال را که روی آن زردچوبه زنند و به اندازه های کوچک در تنور پزند فطیر می گویند و خمیر اینگونه نان را مایهٔ ترش نمی زنند. معمولاً روغن و شیرهٔ انگور یا خردهٔ قند نیز به خمیر آن می افزایند و این نان را برای زمستان یا نوروز بیشتر تهیه می کنند. در تداول مردم ملایر، نوعی نان شیرمال را که روی آن زرده تخم مرغ زنند و به اندازه های کوچک در تنور پزند فطیر می گویند و خمیر اینگونه نان را مایهٔ ترش نمی زنند. معمولاً روغن و شیرهٔ انگور یا خردهٔ قند و شیر تازه گاو یا گوسفند نیز به خمیر آن می افزایند و این نان را برای زمستان یا نوروز بیشتر تهیه می کنند. فطیر در روستاهای ملایر قدمتی دیرینه دارد.
نان فطیر ؛ نانی که در آرد آن خمیرمایه بقدر لازم نزده باشند یا خمیر آن را پیش از آنکه مدتی مکفی بماند و ترش شود و ور آید به تنور برند و پزند. نان فطیری.