نامگذاری پیامبر اکرم

[ویکی اهل البیت] هفت روز پس از ولادت پیامبر اسلام «عبدالمطلب »، برای عرض سپاس گزاری به درگاه الهی گوسفندی کشت و گروهی را دعوت نمود و در آن جشن باشکوه، که از عموم قریش دعوت شده بود، نام فرزند خود را «محمد» گذارد.
وقتی از او پرسیدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید، در صورتی که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟ گفت: خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد. در این باره «حسان بن ثابت » شاعر رسول خدا چنین می گوید: فشق له من اسمه لیجله فذو العرش محمود و هذا محمد.
آفریدگار، نامی از اسم خود برای پیامبر خود مشتق نمود. از این جهت (خدا) «محمود» (پسندیده) و پیامبر او «محمد» (ستوده) است و هر دو کلمه از یک ماده مشتقند و یک معنی را می رسانند.
نام محمد، اگر چه در میان اعراب معروف بود، ولی کمتر کسی تا آن زمان به آن نام نامیده شده بود. گفته شده تا آن روز فقط شانزده نفر به این اسم نامگذاری شده بودند.
در گزارش دیگری به نقل از قطب الدین راوندی در باره نحوه به دنیا آمدن رسول خدا(ص) آمده که حضرت آمنه می فرماید: به خدا سوگند، فرزندم آن گونه که نوزادان دیگر فرود می آیند، فرود نیامد، بلکه با دستهایش به زمین آمد. سپس سرش را به سوی آسمان بالا برد و به آن نگریست و از او نوری ساطع گردید که من در پرتوش قصرهای «بُصْری» را دیدم و شنیدم سروشی گفت: بهترین فرد این امت را به دنیا آوردی. وقتی او را متولد نمودی، بگو:
او را در پناه خداوند واحد
از شر هر حسود قرار می دهم