ناموسی

/nAmusi/

لغت نامه دهخدا

ناموسی. ( ص نسبی ) منسوب به ناموس ، نام نیک و نیکنامی. ( از ناظم الاطباء ).
- بی ناموسی ؛ رسوائی. بدنامی. ( از ناظم الاطباء ). فضیحت. پاس ناموس دیگران نداشتن. به ناموس و حرم دیگران تجاوز کردن. بی عفتی. بی عفافی. بدچشمی. ناپاکی.
|| امر ناموسی ؛ کار حیثیتی و شرفی. || پردگیان. نازنینان :
کجا پای دارند با روسیان
چنین نازنینان و ناموسیان.
نظامی.

فرهنگ فارسی

(صفت ) ۱ - منسوب به ناموس .یاامرناموسی. حیثیتی شرفی .۲ - ازروی سیاست وتدبیر: [ملک رابگوکه ماراشفقت وعنایت ورعایت جانب باجهانداران دیگرمصلحتی وناموسی است الا باتوکه اعتقادی است] ۳ - ( اسم ) پردگی مستوره : کجاپای دارندباروسیان چنین نازنینان وناموسیان ? ( نظامی )

پیشنهاد کاربران

بپرس