نامۀ انجمن کتابداران ایران
نشریۀ خبری (اخبار داخلی) دربارۀ کتابداری و دکومانتاسیون، و نقد کتاب چاپ تهران. به مدیرمسئولی فرخنده سعیدی و سردبیری پوری سلطانی، و فرشته کاشفی (وزیری) منتشر می شد. این خبرنامه در فواصل زمانی مختلف به شکل ماهنامه و فصل نامه منتشر شده است. در اواخر دهۀ ۳۰، تعدادی از کتابداران تصمیم گرفتند انجمن کتاب ایران را تشکیل بدهند. این انجمن از ۱۳۴۰ تا ۱۸ ماه بعد دوام آورد. اما در ۱۳۴۴ انجمن کتابداران ایران بالاخره بنیاد گذاشته شد. در بهار ۱۳۴۶، اولین شمارۀ خبرنامۀ انجمن کتابداران ایران منتشر شد. دورۀ انتشار خبرنامه فصلی بود و در همان سال اول شمارۀ سوم و چهارم در یک مجلد منتشر شد. در ۱۳۴۷، فقط یک شماره و در ۱۳۴۸ فقط دو پلی کپی در شش هفت صفحه منتشر شد. از ۱۳۴۹، اعضای کمیتۀ انتشارات تغییر کردند و قرار شد در محتوای آن تغییر ایجاد شود، و مقاله های کتابداری نیز به مسائل خبری اضافه شود و همین طور فصلی به نام «رویدادها» که حوادث خارجی و داخلی مربوط به کتابداری را دربرمی گرفت. به علاوه کتاب شناسی کامل کتاب های فارسی منتشرشده در انتهای هر فصل سال به آن اضافه شود. این مجله کم کم جای خود را در میان کتابداران، باز کرد و حتی کتابخانه های خارجی تقاضای اشتراک آن را کردند. در ۱۳۵۰، به پیشنهاد کمیتۀ انتشارات، قرار شد به جای نشریۀ فصلی انجمن دو نشریه منتشر شود: یکی ماهنامه دربرگیرندۀ اخبار کتابداری در ایران و جهان و دیگر فصل نامه حاوی مقالاتی در زمینۀ کتابداری و رشته های وابسته به آن. در ۱۳۵۲، نام آن از خبرنامۀ انجمن کتابداران ایران به نامۀ انجمن کتابداران ایران تغییر یافت. ابتدا مقاله های آن بدون نام نویسندگان و مترجمان چاپ می شد، اما از ۱۳۵۰ تصمیم گرفته شد تا اسامی درج شود و مسئولیت مقالات با مؤلفان و مترجمان باشد.
نشریۀ خبری (اخبار داخلی) دربارۀ کتابداری و دکومانتاسیون، و نقد کتاب چاپ تهران. به مدیرمسئولی فرخنده سعیدی و سردبیری پوری سلطانی، و فرشته کاشفی (وزیری) منتشر می شد. این خبرنامه در فواصل زمانی مختلف به شکل ماهنامه و فصل نامه منتشر شده است. در اواخر دهۀ ۳۰، تعدادی از کتابداران تصمیم گرفتند انجمن کتاب ایران را تشکیل بدهند. این انجمن از ۱۳۴۰ تا ۱۸ ماه بعد دوام آورد. اما در ۱۳۴۴ انجمن کتابداران ایران بالاخره بنیاد گذاشته شد. در بهار ۱۳۴۶، اولین شمارۀ خبرنامۀ انجمن کتابداران ایران منتشر شد. دورۀ انتشار خبرنامه فصلی بود و در همان سال اول شمارۀ سوم و چهارم در یک مجلد منتشر شد. در ۱۳۴۷، فقط یک شماره و در ۱۳۴۸ فقط دو پلی کپی در شش هفت صفحه منتشر شد. از ۱۳۴۹، اعضای کمیتۀ انتشارات تغییر کردند و قرار شد در محتوای آن تغییر ایجاد شود، و مقاله های کتابداری نیز به مسائل خبری اضافه شود و همین طور فصلی به نام «رویدادها» که حوادث خارجی و داخلی مربوط به کتابداری را دربرمی گرفت. به علاوه کتاب شناسی کامل کتاب های فارسی منتشرشده در انتهای هر فصل سال به آن اضافه شود. این مجله کم کم جای خود را در میان کتابداران، باز کرد و حتی کتابخانه های خارجی تقاضای اشتراک آن را کردند. در ۱۳۵۰، به پیشنهاد کمیتۀ انتشارات، قرار شد به جای نشریۀ فصلی انجمن دو نشریه منتشر شود: یکی ماهنامه دربرگیرندۀ اخبار کتابداری در ایران و جهان و دیگر فصل نامه حاوی مقالاتی در زمینۀ کتابداری و رشته های وابسته به آن. در ۱۳۵۲، نام آن از خبرنامۀ انجمن کتابداران ایران به نامۀ انجمن کتابداران ایران تغییر یافت. ابتدا مقاله های آن بدون نام نویسندگان و مترجمان چاپ می شد، اما از ۱۳۵۰ تصمیم گرفته شد تا اسامی درج شود و مسئولیت مقالات با مؤلفان و مترجمان باشد.
wikijoo: نامه_انجمن_کتابداران_ایران