نامله
لغت نامه دهخدا
نأملة. [ ن َءْ م َ ل َ ] ( ع مص ) رفتارِ بندی و رفتن آن. ( منتهی الارب ). رفتن مردی که مقید و دربند است یا رفتن به شیوه کسی که دربند است : نأمل المقید نأملة؛ مشی ، و یقال : نأمل الرجل ؛ اذا مشی مشیة المقید. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید