نامساعدی

لغت نامه دهخدا

نامساعدی. [ م ُ ع ِ ] ( حامص مرکب ) نامساعدبودن. ناسازگاری. ناموافقی. ناسازواری. کجرفتاری. ناهمواری. همراهی و یاری و مساعدت نکردن :
دل از کرشمه ساقی بشکر بود، ولی
ز نامساعدی بختش اندکی گله بود.
حافظ ( دیوان چ قزوینی ص 146 ).

فرهنگ فارسی

نامساعدبودن : دل ازکرشمه ساقی بشکر بود ولی زنامساعدی بختش اندکی گله بود. ( حافظ )

پیشنهاد کاربران

بپرس