ترا فضیلت بر خویشتن توانم دید
ولیک فضلت نامردمی و بی خطری است.
آغاجی.
همه بد سگالید و با کس نساخت به کژّی و نامردمی سر فراخت.
فردوسی.
نامردمی نورزی ، ورزی تو مردمی ناگفتنی نگوئی ، گوئی تو گفتنی.
منوچهری.
شه راه مردمی است سبیل الرشاد توزآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی.
سوزنی.
|| بی رحمی. سنگدلی. ( ناظم الاطباء ) : مساز عیش که نامردمی است طبع جهان
مخور کرفس که پرکژدم است بوم و سرا.
خاقانی.
بسی گور کز دشتبانان گم است ز نامردمیهای این مردم است.
نظامی.
جداگانه در روغن هر خمی فکنده ز نامردمی مردمی.
نظامی.
همه تخم نامردمی کاشتی ببین لاجرم تا چه برداشتی.
سعدی.
|| گستاخی. بی ادبی. درشتی. ( ناظم الاطباء ) : زآن می ترسم که از ره بدسازی
وز غایت نامردمی و طنازی.
؟ ( از لباب الالباب ).
|| بی حمیتی. بی همتی. نامردی : اما بدان که روزه طاعتی است که به سالی یک بار باشد،نامردمی بود تقصیر کردن. ( قابوسنامه چ یوسفی ص 18 ).