نامجو محمود

نامجو، محمود (رشت ۱۲۹۷ـ تهران ۱۳۶۹ش)
وزنه بردار ایرانی و برندۀ اولین مدال طلای جهانی تاریخ ورزش ایران. نخست به تمرین ژیمناستیک می پرداخت، اما کاسپارین رامان پادگورنی با مشاهدۀ تمرینات نامجو در دانشکدۀ افسری پس از چند آزمایش ساده، به او پیشنهاد کرد که به تمرین وزنه برداری بپردازد. نامجو در اولین دورۀ مسابقات قهرمانی کشور در دستۀ خروس وزن به مقام قهرمانی رسید. او که به سبب وقوع جنگ جهانی دوم نمی توانست در مسابقات بین المللی شرکت کند، سرانجام در مسابقات المپیک لندن (۱۹۴۸) شرکت کرد و پنجم شد. پس از بازگشت از لندن برای آموزش تکنیک های وزنه برداری به سوئد اعزام شد. او برندۀ سه مدال طلا از مسابقات قهرمانی جهان در لاهه (۱۹۴۹)، پاریس (۱۹۵۰) و میلان (۱۹۵۱) مدال نقرۀ مسابقات قهرمانی جهان در وین (۱۹۵۴) و دو مدال برنز از مسابقات قهرمانی جهان در مونیخ (۱۹۵۵) و تهران (۱۹۵۷) است، که مدال اخیر در ۴۱سالگی نصیب او شد، ضمن این که در همین مسابقات بیست کیلو رکورد ایران و آسیا را ترقی داد. نامجو اولین وزنه بردار ایرانی و آسیایی است که در مسابقات جهانی مدال طلا گرفت (لاهه، ۱۹۴۹). او در بازی های المپیک هلسینکی (۱۹۵۲) مدال نقره و در ملبورن (۱۹۵۶) مدال برنز گرفت. نامجو برندۀ مدال طلای بازی های آسیایی دهلی (۱۹۵۱) و مدال نقرۀ بازی های آسیایی توکیو (۱۹۵۸) نیز شده است. نامجو بارها رکورد جهان را ترقی داد و مدت پانزده سال رکورددار مطلق وزنه برداری ایران و آسیا بود. فدراسیون وزنه برداری ایران در ۱۳۷۱ جام بین المللی وزنه برداری بزرگداشت نامجو را در تبریز برگزار کرد.