نام طلبی

لغت نامه دهخدا

نام طلبی. [ طَ ل َ ] ( حامص مرکب ) نامجوئی. شهرت طلبی. طالب و خواستار شهرت و معروفیت و آوازه بودن.

فرهنگ فارسی

۱ - طلب نام شهرت طلبی : نامجویی دولت آزموده دهمی بی شک ترا نامجویی راچودولت نیست هیچ آموزگار. ( مسعودسعدلغ. ) ۲ - منصب جوییجاه طلبی.۳ - شجاعتدلاوری.

پیشنهاد کاربران

بپرس