نام بلند

لغت نامه دهخدا

نام بلند. [ م ِ ب ُ ل َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نام نامی. ذکر خیر.صیت. شهرت. اسم و آوازه. نام باافتخار :
نماند حاتم طائی ولیک تا به ابد
بماند نام بلندش به نیکوئی مشهور.
سعدی.
- امثال :
نام بلند به که بام بلند.

فرهنگ فارسی

نام نامی . ذکر خیر . صیت . شهرت اسم و آوازه .

پیشنهاد کاربران

بپرس