نام اندوز. [ اَ ] ( نف مرکب ) نام طلب. نامجو. طالب نام نیک. که در پی کسب نام نیک است. که طالب اندوختن نام نکوست. خوشنامی طلب. جویای حسن شهرت. که اندوزنده نام نیک و افتخار و شهرت است : ملک را شب وزیر نام اندوزحارث و پاسبان بُوَد تا روز.اوحدی.
