ناقوسی

لغت نامه دهخدا

ناقوسی. ( اِ ) نام نوائی است از موسیقی. ( انجمن آرا ) ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) نام لحن بیست و ششم است از سی لحن باربد. ( برهان قاطع ) ( فرهنگ نظام ) ( ناظم الاطباء ). و آن را از صدای ناقوس ترسایان اقتباس کرده اند و آن را صوت ناقوس گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). در فهرستی که نظامی از الحان باربدی در خسرو و شیرین آورده ، ششمین لحن است :
چو ناقوسی بر اورنگ آمدی باز
شدی اورنگ چون ناقوس زآواز.
( از حاشیه برهان قاطع چ معین ).
چون صفیری بزند کبک دری در هزمان
بزند لقلقه بر کنگره بر ناقوسی.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

ناقوس. نام نوائیست از موسیقی که آنرا از صدای ناقوس ترسایان اقتباس کرده اند . در فهرستی که نظامی از الحان باربدی در خسرو شیرین آورده ششمین لحن است .
( صفت ) منسوب به ناقوس .

فرهنگ معین

(اِ. ) نام لحن بیست و ششم از سی لحن باربد.

فرهنگ عمید

از الحان سی گانۀ باربد: چو ناقوسیّ و اورنگی زدی ساز / شدی اورنگ چون ناقوس از آواز (نظامی۱۴: ۱۷۹ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس