ناقضین عهد و میثاق

ناقضین عهد و میثاق، به افرادی در دیانت بهائی گفته می شود که اصل عهد و میثاق را زیر پا بگذارند. این اصل از بهائیان می خواهد که در هر زمان از مرجعی که برای اداره و هدایت جامعه تعیین شده پیروی کنند و به او وفادار و متعهد بمانند. [ ۱] زمانی که یک بهائی بر اساس تفسیر خاصی از آموزه ها یا وحی الهی، بخواهد مکتب یا فرقه ای راه اندازی کند و بر این تصمیم خود پافشاری کند، ناقض عهد و میثاقی است که بنیانگذار آئین بهائی با پیروان خود بسته است. بنابراین، این نقض عهد به معنای مخالفت فعّال فرد با موسسات آیین بهائی به شمار می رود. [ ۲]
زمانی که فردی به عنوان ناقض عهد و میثاق تشخیص داده شود، از جامعه بهائی طرد می شود و از تمام اعضای جامعه بهائی انتظار می رود که از ارتباط با وی پرهیز کنند. [ ۳] [ ۴] [ ۵] طرد افراد در دیانت بهائی بسیار نادر الوقوع است[ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] و تنها مرجع دیانت بهائی - در زمانه کنونی بیت العدل اعظم - می تواند فردی را به عنوان ناقض عهد و میثاق از جامعه طرد کند. [ ۶] [ ۱۲] [ ۹] این تصمیم تنها پس از آن اتخاذ می شود که فرد به طور مداوم با حمله علنی به عهد و میثاق و نقض آن، باعث ایجاد تفرقه و اختلاف شود و هشدارهای مکرر در مورد عواقب ادامه رفتارهایش را نادیده بگیرد. [ ۶]
یکی از عناصر آئین بهائی عهد و میثاق است که توسط بهاءالله، پایه گذار این آئین، به صورت یک حکم تعیین شده است. بهاءالله پیش از درگذشت خود، بارها و بارها به صورت مکتوب پسر ارشدش عبدالبهاء را که اغلب از او به عنوان «غصن» یا «غصن اعظم» یاد می کند، به عنوان تنها مبیّن منصوص آثارش ( یعنی کسی که می تواند معنای مندرج در آثار او را به درستی توضیح، شرح و بسط دهد ) یا مفسر رسمی تعالیم و مرکز امر خود انتخاب کرد و اعلام کرد که هرگونه توضیح یا تفسیر ارائه شده توسط وی دارای اعتبار برابر با گفته های خود بهاءالله است. بهاءالله همچنین معین کرد که بیت العدل اعظم، به عنوان شورایی بین المللی برای سرپرستی امور جامعه بهائی و هماهنگی کلیه فعّالیّت های آن، جلوگیری از تفرقه و انشعابات، توضیح موارد مبهم، و محافظت تعالیم از فساد و ارائه نادرست انتخاب شود. عبدالبهاء در وصیت خود محافظت و هدایت الهی این هیئت را تضمین کرد. [ ۱۳] چنین ساختاری در تاریخ مذاهب بی سابقه بوده است و منحصر به آئین بهائی است. [ ۱۴] [ ۱۵] [ ۱۶]