نافه کشی

لغت نامه دهخدا

نافه کشی. [ ف َ / ف ِ ک َ / ک ِ ] ( حامص مرکب ) عمل نافه کش. صفت آهوی نافه دار :
هر آهو که با داغ او زاده بود
ز نافه کشی نافش افتاده بود.

نظامی.

نافه با خود داشتن : هر آهو که با داغ او زاده بود ز نافه کشی نافش افتاده بود. ( نظامی لغ. )

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید