نافه ٔ اهو

لغت نامه دهخدا

( نافه آهو ) نافه آهو. [ ف َ / ف ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ناف مشکین آهو. نافه :
خاک آن ره که سگ کوی تو بگذشت بر او
شیرمردان را از نافه آهو کم نیست.
خاقانی.
هنرت مشک نافه آهوست
چه عجب مشک درد سر زاید.
خاقانی.
نافه آهو شده ست ناف زمین از صبا
عقد دوپیکر شده ست پیکر باغ از هوا.
خاقانی.
نیفه روبه چو پلنگی به زیر
نافه آهو شده زنجیر شیر.
نظامی.
رجوع به نافه شود.
|| کنایه از موی خوشبوی باشد که زلف و کاکل معشوق است.( آنندراج ). رجوع به نافه شود.

فرهنگ فارسی

( نافه آهو ) ناف مشکین آهو

پیشنهاد کاربران

بپرس