نافقه

لغت نامه دهخدا

( نافقة ) نافقة. [ ف ِ ق َ ] ( ع ص ) تأنیث نافق. رجوع به نافق شود. || مرده : جزور نافقة؛ میتة. ( ذیل اقرب الموارد ). رجوع به نافه شود.

فرهنگ فارسی

محمد بن عبیده بن حماد بن سعید الازدی نافقانی وی از صباح بن موجی روایت کند و ابورجا محمد بن حمدویه از او .

پیشنهاد کاربران

بپرس