نافقاء. [ ف ِ ] ( ع اِ ) یکی از سوراخهای کلاکموش که نهان دارد آن را و دیگری را ظاهر کند. ( منتهی الارب ) ( از معجم متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). و گویند که چون از جانب قاصعاء آیند به نافقاء سر زند و بیرون رود. ( منتهی الارب ). یکی از دوسوراخ و روزنه لانه موش که چون از یک سوراخ او را تعقیب کنند، از سوراخ دیگر [ نافقاء ] بیرون آید و فرار کند. سوراخ موش دشتی. ( مهذب الاسماء ). ج ، نوافق.
