ناعوظ. ( ع اِ ) آنکه به نعوظ آرد ذکر را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آن که سبب هیجان نعوظ گردد و نره را به نعوظ آرد. یهیج النعظ. ( معجم متن اللغة ). || دوای نعظ و نحو آن. گویند: شربنا الناعوظ. ( ذیل اقرب الموارد ).
