ناعفه

لغت نامه دهخدا

( ناعفة ) ناعفة. [ ع ِ ف َ ] ( ع ص ) اذن ناعفة؛ گوش فروهشته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || مسترخیة. ( معجم متن اللغة ) . || ناعفةالقنة؛ منقادها. ( معجم متن اللغة ): اخذ ناعفة القنة؛ براه سهل از سر کوه رفت. ( منتهی الارب ). راه سهل و آسان از سر کوه رفت. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس