ناظم الاطباء. [ ظِ مُل ْ اَ طِب ْ با ] ( اِخ ) علی اکبر ( میرزا... خان )بن محمدحسن بن علی اکبربن محمدعلی بن محمدکاظم بن ابوالقاسم بن محمدکاظم بن سعید شریف نفیسی. از اطبای معروف و دانشمندان قرن چهاردهم هجریست. وی به سال 1263 هَ. ق. در کرمان تولد یافت و پس از تحصیلات مقدماتی با مساعدت وکیل الملک حاکم کرمان به سال 1282 به تهران آمد و در مدرسه دارالفنون به تحصیل طب پرداخت ، و در سال 1289 از تحصیل فراغت جست و سال بعد به ریاست مریض خانه دولتی تهران منصوب گشت و تا سال 1298 در این سمت باقی ماند. مقارن این احوال به عضویت مجلس حفظالصحه نیز انتخاب گشت. وی پس از کناره جستن از ریاست مریض خانه سفری به خراسان کرد و یک سال بعد به تهران بازآمد و در سال 1303 به دعوت ظل السلطان به اصفهان رفت و دو سالی در آن حوالی به سر برد. وی در وبای 1310 در تهران صمیمانه به کار مداوای بیماران کمر بست و در همین اوان جزو اطبای حضور پادشاه درآمد ، سپس به طبابت مخصوص اندرون سلطنتی انتخاب شد و تا سال 1328 هَ. ق. در این مقام باقی بود. از تألیفات و ترجمه های اوست : 1- کتابی در علم تشریح. 2- کتابی در پاتولوژی و کلینیک جراحی. 3- رساله ای در فیزیک. 4- رساله ای در جراحی. 5- رساله ای در تراپوتیک. 6- کتاب مذاکرات. 7- کتاب تعلیمات ابتدائی. 8- نامه زبان آموز. 9- کتاب پزشکی نامه. 10- فرنودسار یا فرهنگ نفیسی که از مهمترین تألیفات اوست. وی به سال 1342 هَ. ق. درگذشت. برای اطلاع بیشتر از احوال وی رجوع به مقدمه جلد اول فرهنگ نفیسی و تاریخ بیداری ایرانیان ص 215 و ریحانةالادب ج 4 ص 158 شود.
