ناظر و منظور منظومهٔ عاشقانه ای از وحشی بافقی است که در سال ۹۶۶ قمری به پایان رسیده و ۱۵۶۱ بیت دارد. مثنوی ناظر و منظور در وزن مفاعیلن مفاعیلن فعولن و بحر هزج مسدس محذوف سروده شده است .
پادشاه و وزیری پس از سال ها صاحب فرزند می شوند. پادشاه نام پسر خود را منظور و نام پسر وزیر را ناظر می گذارد. دو پسر با هم به مکتب می روند و در مکتب خانه، «ناظر» عاشقِ «منظور» می شود که بسیار زیباست. معلم عشق آنها را برای وزیر فاش می کند. وزیر از ترس شاه، چاره را چنین می اندیشد که آن دو از هم جدا شوند: پس «ناظر» به خواست پدر ولی علیرغم میل خودش به منظور فراگیری رسم بازرگانی و تجارت، با دیدگان اشکبار مجبور به ترک وطن می شود و «منظور» بی خبر از ناظر، تنها روزگار می گذراند. بعدها «منظور» شاه می شود و «ناظر» را وزیر خود می کند.
... [مشاهده متن کامل]
در وصف منظور:
پادشاه و وزیری پس از سال ها صاحب فرزند می شوند. پادشاه نام پسر خود را منظور و نام پسر وزیر را ناظر می گذارد. دو پسر با هم به مکتب می روند و در مکتب خانه، «ناظر» عاشقِ «منظور» می شود که بسیار زیباست. معلم عشق آنها را برای وزیر فاش می کند. وزیر از ترس شاه، چاره را چنین می اندیشد که آن دو از هم جدا شوند: پس «ناظر» به خواست پدر ولی علیرغم میل خودش به منظور فراگیری رسم بازرگانی و تجارت، با دیدگان اشکبار مجبور به ترک وطن می شود و «منظور» بی خبر از ناظر، تنها روزگار می گذراند. بعدها «منظور» شاه می شود و «ناظر» را وزیر خود می کند.
... [مشاهده متن کامل]
در وصف منظور:
