ناطع. [ طِ ] ( ع ص ) آنکه با دندان های پیشین می خورد. ( ناظم الاطباء ) . || که لقمه را قطع کندو به خوان بازگرداند. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). که لقمه گاززده را به سفره بازبرگرداند. || آنکه در کام سخن می گوید. ( ناظم الاطباء ) || خالص. گویند: بیاض ناطع. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). الخالص من اللون و غیرها. ( المنجد ) بیاض ناطع؛ سپیدی خالص. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
