ناصیه جای

لغت نامه دهخدا

ناصیه جای. [ ی َ /ی ِ ] ( اِ مرکب ) سجده گاه. ( از آنندراج ) :
جایم از دیده کند عقل و چنینش دارند
هرکه را کعبه مدح تو بود ناصیه جای.
عرفی ( از آنندراج ).
|| آنجای از پیشانی که در وقت به روی افتادن به زمین مالیده می شود. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( ناصیه جا ی ) ۱ - آنجای ازپیشانی که در وقت سجده کردن بزمین مالیده شود.۲ - سجده گاه : جایم از دیده کند عقل و چنینش دارند هرکه را کعبه مدح تو بود ناصیه جای . ( عرفی آنندلغ. )

پیشنهاد کاربران

بپرس