ناصف، حِفْنی (قاهره ۱۸۵۵ـ۱۹۱۹)
ناصف، حِفْنی
نویسندۀ شاعر و قاضی مصری. دانش آموختۀ الازهر و مدرسۀ خدیوی حقوق است. به سبب یک سخنرانی در زمان شورش عُرابی زندانی شد. در کنگرۀ خاورشناسان در وین (۱۸۸۶) دربارۀ گویش های قبایل مصری سخنرانی کرد. در تأسیس دانشگاه مصر (۱۹۰۸) و فرهنگستان دمشق (۱۹۱۹) سهم داشت و مطالبی که در دانشگاه راجع به تاریخ خط عربی تدریس می کرد تدوین و منتشر شده است. از ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ بازرس کل آموزش عربی در وزارت آموزش بود. از آثارش: دیوان (۱۹۳۷)؛ نثرنویسی (۱۹۶۰)؛ اثری دربارۀ آزادی زنان در اسلام (۱۹۲۴)؛ تفسیر بر فتح قریب سیوطی؛ شواهد ابن هشام. دیوان عایشه التیموریّه، شاعرۀ مصری، را نیز تصحیح و تحشیه کرده است. دخترش، مَلَک حنفی، نیز شاعر بود.
ناصف، حِفْنی
نویسندۀ شاعر و قاضی مصری. دانش آموختۀ الازهر و مدرسۀ خدیوی حقوق است. به سبب یک سخنرانی در زمان شورش عُرابی زندانی شد. در کنگرۀ خاورشناسان در وین (۱۸۸۶) دربارۀ گویش های قبایل مصری سخنرانی کرد. در تأسیس دانشگاه مصر (۱۹۰۸) و فرهنگستان دمشق (۱۹۱۹) سهم داشت و مطالبی که در دانشگاه راجع به تاریخ خط عربی تدریس می کرد تدوین و منتشر شده است. از ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ بازرس کل آموزش عربی در وزارت آموزش بود. از آثارش: دیوان (۱۹۳۷)؛ نثرنویسی (۱۹۶۰)؛ اثری دربارۀ آزادی زنان در اسلام (۱۹۲۴)؛ تفسیر بر فتح قریب سیوطی؛ شواهد ابن هشام. دیوان عایشه التیموریّه، شاعرۀ مصری، را نیز تصحیح و تحشیه کرده است. دخترش، مَلَک حنفی، نیز شاعر بود.
wikijoo: ناصف،_حفنی_(قاهره_۱۸۵۵ـ۱۹۱۹)