ناصرگرایی یا ناصریسم ( به عربی: التیار الناصری ) یک ایدئولوژی ملی گرایانه سوسیالیستی عربی بود که در سایهٔ دولت جمال عبد الناصر ( رئیس جمهور مصر از ۱۹۵۲م تا ۱۹۷۰م ) به راه افتاد و پس از درگذشتش نیز ادامه یافت. اسم این حرکت از نام عبدالناصر گرفته شده است و از شعارهای ناصر الهام گرفته است که: آزادی، سوسیالیسم و یگانگی سرزمین های عرب است.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین کسی که از اصطلاح ناصرگرایی استفاده کرد، روزنامه نگار مصری، محمد حسین هیکل بود که سال ۱۴ ژانویه ۱۹۷۲ در روزنامه الاهرام زمان حکومت ناصر، از این اصطلاح استفاده کرد و این نام که در جهان عرب مشهور شد. بعد از آن نیز در سال ۱۹۷۶ کامل رفعت کتابچه ای به عنوان «ناصرگراها» ( به عربی: ناصریون ) نوشت و در آن اصول ناصرگرایی و اهدافش را ذکر کرد. در سال ۱۹۹۲ «حزب دموکراسی ناصرگرایی» به ریاست ضیاءالدین داود، وکیل و عضو مجلس مصر تشکیل شد. برخی اوقات رهبران کشورهای عرب نظیر معمر قذافی رئیس جمهور لیبی، نیز خود را ناصرگرا معرفی کرده اند.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین کسی که از اصطلاح ناصرگرایی استفاده کرد، روزنامه نگار مصری، محمد حسین هیکل بود که سال ۱۴ ژانویه ۱۹۷۲ در روزنامه الاهرام زمان حکومت ناصر، از این اصطلاح استفاده کرد و این نام که در جهان عرب مشهور شد. بعد از آن نیز در سال ۱۹۷۶ کامل رفعت کتابچه ای به عنوان «ناصرگراها» ( به عربی: ناصریون ) نوشت و در آن اصول ناصرگرایی و اهدافش را ذکر کرد. در سال ۱۹۹۲ «حزب دموکراسی ناصرگرایی» به ریاست ضیاءالدین داود، وکیل و عضو مجلس مصر تشکیل شد. برخی اوقات رهبران کشورهای عرب نظیر معمر قذافی رئیس جمهور لیبی، نیز خود را ناصرگرا معرفی کرده اند.
