ناصر یوسفی ( متولد ۱۳۴۶ ) نویسنده کتاب های کودکان و نوجوانان است. او مشاور چند نهاد بین الملی از جمله یونیسف، کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، یونسکو و شورای جهانی جمعیت بوده است. یوسفی مدیریت مؤسسه پژوهشی کودکان دنیا را بر عهده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
یوسفی در آثارش به ادبیات کهن و افسانه ها توجه می کند و تلاش دارد بین کودک امروز و فرهنگ دیروز و افسانه ها ارتباط برقرار کند. او در داستان هایش بر صلح، عشق، همدلی، هم زیستی و انسان دوستی تأکید دارد و تعادل و میانه روی را تشویق می کند. او شخصیت هایی را برای آثارش انتخاب می کند که به نحوی از جامعه جدا می شوند و برای متفاوت بودن تلاش می کنند. شخصیت ها در داستان های یوسفی به طور یک جانبه خوب و در کل پاک و منزه از عیب و خطا هستند و فضای خوش بینی بر داستان ها حاکم است. شخصیت ها اطرافشان را می بینند، کشف می کنند و تغییر می کنند. آن ها دانای مطلق نیستند و رابطهٔ مرید و مرادی در روایت وجود ندارد. در آثار یوسفی، الگوی ثابت و اولیه برای شخصیت ها دیده نمی شود، بلکه آن ها به موازات شناخت بیشتر، تغییر می کنند و خودشان را با پیرامونشان تطبیق می دهند، بدون اینکه از محیط فرار کنند یا منزوی شوند. آن ها راه های خلق کردن را می دانند، مسائل را خوب می بینند و راه حل پیدا می کنند. نوش آفرین انصاری، نگرش یوسفی به ادبیات را نگرش تعلیمی می داند و آثارش را مبتنی بر محبت، احترام و اعتماد به نفس توصیف می کند. زبان یوسفی با توجه به گوناگونیِ آثارش یک دست نیست و بافت معینی ندارد. زبان آثارش گاهی به زبان افسانه نزدیک می شود و گاهی از آن دور می شود.
یوسفی معتقد است: «باید تنوع و تکثر جامعه انسانی را به بچه ها نشان داد تا آن ها بدانند که هیچ چیز مطلق نیست. »
ناصر یوسفی از نویسندگانی است که برای ترویج کتاب های خود در بین کودکان، نوجوانان و خانواده ها با گروه های مختلف مروجان کتاب کودک همکاری می کند. گروه های مختلف تلاش می کنند که کتاب های او را ترویج کنند،
«جشن دختران ایران خانوم» به مناسبت انتشار «کتاب دختران ایران خانم»، جشن واره ی «نارنجی، گربه ی آزاد» و جشن «کتاب محله ی شکرخانوم» بخشی از این برنامه ها است.
... [مشاهده متن کامل]
یوسفی در آثارش به ادبیات کهن و افسانه ها توجه می کند و تلاش دارد بین کودک امروز و فرهنگ دیروز و افسانه ها ارتباط برقرار کند. او در داستان هایش بر صلح، عشق، همدلی، هم زیستی و انسان دوستی تأکید دارد و تعادل و میانه روی را تشویق می کند. او شخصیت هایی را برای آثارش انتخاب می کند که به نحوی از جامعه جدا می شوند و برای متفاوت بودن تلاش می کنند. شخصیت ها در داستان های یوسفی به طور یک جانبه خوب و در کل پاک و منزه از عیب و خطا هستند و فضای خوش بینی بر داستان ها حاکم است. شخصیت ها اطرافشان را می بینند، کشف می کنند و تغییر می کنند. آن ها دانای مطلق نیستند و رابطهٔ مرید و مرادی در روایت وجود ندارد. در آثار یوسفی، الگوی ثابت و اولیه برای شخصیت ها دیده نمی شود، بلکه آن ها به موازات شناخت بیشتر، تغییر می کنند و خودشان را با پیرامونشان تطبیق می دهند، بدون اینکه از محیط فرار کنند یا منزوی شوند. آن ها راه های خلق کردن را می دانند، مسائل را خوب می بینند و راه حل پیدا می کنند. نوش آفرین انصاری، نگرش یوسفی به ادبیات را نگرش تعلیمی می داند و آثارش را مبتنی بر محبت، احترام و اعتماد به نفس توصیف می کند. زبان یوسفی با توجه به گوناگونیِ آثارش یک دست نیست و بافت معینی ندارد. زبان آثارش گاهی به زبان افسانه نزدیک می شود و گاهی از آن دور می شود.
یوسفی معتقد است: «باید تنوع و تکثر جامعه انسانی را به بچه ها نشان داد تا آن ها بدانند که هیچ چیز مطلق نیست. »
ناصر یوسفی از نویسندگانی است که برای ترویج کتاب های خود در بین کودکان، نوجوانان و خانواده ها با گروه های مختلف مروجان کتاب کودک همکاری می کند. گروه های مختلف تلاش می کنند که کتاب های او را ترویج کنند،
«جشن دختران ایران خانوم» به مناسبت انتشار «کتاب دختران ایران خانم»، جشن واره ی «نارنجی، گربه ی آزاد» و جشن «کتاب محله ی شکرخانوم» بخشی از این برنامه ها است.
