ناصر پاکدامن ( ۱۳۱۱ – ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ ) اقتصاددان و نویسندهٔ ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.
ناصر پاکدامن تحصیلات کارشناسی خود در رشتهٔ حقوق را با رتبه نخست در دانشگاه تهران به پایان رساند و در سال ۱۳۳۴ به فرانسه اعزام شد و دکترای اقتصاد گرفت. بازگشت او به ایران، به خاطر درگیری سیاسی او با گرایش چپ مستقل٬ در چارچوب جامعه سوسیالیست های ایرانی در اروپا با چند سال تأخیر در سال ۱۳۴۶ صورت گرفت. او پس از بازگشت به تدریس در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران در موضوع هایی مانند جمعیت شناسی پرداخت و از گرفتن مقام دولتی، خودداری کرد. با آغاز فعالیت دوباره کانون نویسندگان در سال ۱۳۵۶ ناصر پاکدامن نیز به این نهاد صنفی پیوست. او همچنین از بنیانگذاران سازمان ملی دانشگاهیان ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
ناصر پاکدامن در جریان انقلاب ۱۳۵۷ هم در سازماندهی و هدایت سازمان ملی دانشگاهیان و هم در چارچوب فعالیت کانون نویسندگان ایران علیه سانسور و اختناق نقش چشمگیری داشت. او در آذر ۱۳۵۷ دستگیر اما پس از مدت کوتاهی آزاد شد. او پس از انقلاب در جریان انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج و در سال ۱۳۶۰ مجبور به ترک ایران شد و در پاریس به تدریس در دانشگاه پرداخت. وی در سال های تبعید جزو چهره های مطرح محافل ایرانی در پاریس بود و در تجمع ها علیه جمهوری اسلامی شرکت می کرد. او برای برقراری دموکراسی در ایران مشارکت داشت.
بازنشستگی او از شغل دانشگاهی در پایان دهه ۱۹۹۰ فرصتی بود تا از امور معیشتی کناره گیرد و خود را یکسره وقف فعالیت های فرهنگی و اجتماعی کند.
پاکدامن در پاریس از نزدیکان غلامحسین ساعدی، نویسنده ایرانی بود و به او در انتشار نشریه الفبا کمک می کرد. پس از مرگ ساعدی در آذر ۱۳۶۴ پاکدامن تلاش فرهنگی ساعدی را به همراه محسن یلفانی و شهرام قنبری با انتشار فصل نامهٔ چشم انداز ادامه داد. کتاب قتل کسروی یکی از شناخته شده ترین آثار ناصر پاکدامن است. او در این کتاب با تکیه بر مدارک و اسناد موجود، به چگونگی قتل احمد کسروی و شرایط اجتماعی و تاریخی آن دوره پرداخته است.
ناصر پاکدامن اراده خاصی به صادق هدایت داشت. در همین راستا او با تلاشی فراوان نامه های هدایت به دوستش شهید نورائی را گردآوری کرد و با تعلیقات و یادداشت هایی سودمند منتشر کرد.
ناصر پاکدامن تحصیلات کارشناسی خود در رشتهٔ حقوق را با رتبه نخست در دانشگاه تهران به پایان رساند و در سال ۱۳۳۴ به فرانسه اعزام شد و دکترای اقتصاد گرفت. بازگشت او به ایران، به خاطر درگیری سیاسی او با گرایش چپ مستقل٬ در چارچوب جامعه سوسیالیست های ایرانی در اروپا با چند سال تأخیر در سال ۱۳۴۶ صورت گرفت. او پس از بازگشت به تدریس در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران در موضوع هایی مانند جمعیت شناسی پرداخت و از گرفتن مقام دولتی، خودداری کرد. با آغاز فعالیت دوباره کانون نویسندگان در سال ۱۳۵۶ ناصر پاکدامن نیز به این نهاد صنفی پیوست. او همچنین از بنیانگذاران سازمان ملی دانشگاهیان ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
ناصر پاکدامن در جریان انقلاب ۱۳۵۷ هم در سازماندهی و هدایت سازمان ملی دانشگاهیان و هم در چارچوب فعالیت کانون نویسندگان ایران علیه سانسور و اختناق نقش چشمگیری داشت. او در آذر ۱۳۵۷ دستگیر اما پس از مدت کوتاهی آزاد شد. او پس از انقلاب در جریان انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج و در سال ۱۳۶۰ مجبور به ترک ایران شد و در پاریس به تدریس در دانشگاه پرداخت. وی در سال های تبعید جزو چهره های مطرح محافل ایرانی در پاریس بود و در تجمع ها علیه جمهوری اسلامی شرکت می کرد. او برای برقراری دموکراسی در ایران مشارکت داشت.
بازنشستگی او از شغل دانشگاهی در پایان دهه ۱۹۹۰ فرصتی بود تا از امور معیشتی کناره گیرد و خود را یکسره وقف فعالیت های فرهنگی و اجتماعی کند.
پاکدامن در پاریس از نزدیکان غلامحسین ساعدی، نویسنده ایرانی بود و به او در انتشار نشریه الفبا کمک می کرد. پس از مرگ ساعدی در آذر ۱۳۶۴ پاکدامن تلاش فرهنگی ساعدی را به همراه محسن یلفانی و شهرام قنبری با انتشار فصل نامهٔ چشم انداز ادامه داد. کتاب قتل کسروی یکی از شناخته شده ترین آثار ناصر پاکدامن است. او در این کتاب با تکیه بر مدارک و اسناد موجود، به چگونگی قتل احمد کسروی و شرایط اجتماعی و تاریخی آن دوره پرداخته است.
ناصر پاکدامن اراده خاصی به صادق هدایت داشت. در همین راستا او با تلاشی فراوان نامه های هدایت به دوستش شهید نورائی را گردآوری کرد و با تعلیقات و یادداشت هایی سودمند منتشر کرد.
