ناصر مسعودی ( متولد ۶ فروردین ۱۳۱۴ محله صیقلان ) ، مشهور به بلبل گیلان، قدیمی ترین خواننده اشعار گیلکی است که از او آثار ماندگاری چون گل پامچال ( ترانه ) ، موسیقی میرزا کوچک خان ( چقدر جنگلا خوسی ) ، کوراشیم، بنفشه گل و… تاکنون منتشر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، سال ها انتشار آثار او ممنوع بود؛ ولی تبحر او در موسیقی فارسی و گیلکی موجب شد که سرانجام با ترانه های جدیدی به فعالیت خود ادامه دهد. از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است.
ناصر مسعودی در ۵ فروردین سال ۱۳۱۴ در محله صیقلان رشت متولد شد. او کوچکترین فرزند خانواده است. در سه سالگی پدر خود را از دست داد و همراه خانواده و سه خواهر و سه برادر خود به گذر سوخته تکیه کوچه مستوفی نقل مکان کردند. در این ایام خواهر بزرگتر با خیاطی مخارج خانه را تهیه می کرد.
او در سال ۱۳۲۸ همراه خانواده به تهران آمد و توانست در خدمت علی اکبرخان شهنازی به شاگردی پذیرفته شود. او سپس در سال ۱۳۳۴ به گیلان بازگشت و در رشته تئاتر به فعالیت پرداخت و همزمان با آغاز به کار رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶ به رادیو آمد و به عنوان یکی از نخستین خوانندگان در این رادیو به اجرای برنامه پرداخت.
در سال ۱۳۳۹ او توسط یکی از دوستان خانوادگی به احمد عبادی و ملوک ضرابی معرفی شد و این آشنایی یکی از مهم ترین اتفاقات زندگی او به شمار می رود و تأثیر بسیاری در زندگی او گذاشت.
او در سال ۱۳۴۲ با دختری گیلک ازدواج کرد که حاصل آن دو دختر به نام های بنفشه و بیتا و یک پسر به نام علی است.
از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است که بیش از ۲۰۰ آهنگ فارسی و سنتی ۱۵ برگ سبز و ۱۰ شاخه گل و بیش از ۲۵۰ ترانه محلی گیلکی است.
... [مشاهده متن کامل]
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، سال ها انتشار آثار او ممنوع بود؛ ولی تبحر او در موسیقی فارسی و گیلکی موجب شد که سرانجام با ترانه های جدیدی به فعالیت خود ادامه دهد. از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است.
ناصر مسعودی در ۵ فروردین سال ۱۳۱۴ در محله صیقلان رشت متولد شد. او کوچکترین فرزند خانواده است. در سه سالگی پدر خود را از دست داد و همراه خانواده و سه خواهر و سه برادر خود به گذر سوخته تکیه کوچه مستوفی نقل مکان کردند. در این ایام خواهر بزرگتر با خیاطی مخارج خانه را تهیه می کرد.
او در سال ۱۳۲۸ همراه خانواده به تهران آمد و توانست در خدمت علی اکبرخان شهنازی به شاگردی پذیرفته شود. او سپس در سال ۱۳۳۴ به گیلان بازگشت و در رشته تئاتر به فعالیت پرداخت و همزمان با آغاز به کار رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶ به رادیو آمد و به عنوان یکی از نخستین خوانندگان در این رادیو به اجرای برنامه پرداخت.
در سال ۱۳۳۹ او توسط یکی از دوستان خانوادگی به احمد عبادی و ملوک ضرابی معرفی شد و این آشنایی یکی از مهم ترین اتفاقات زندگی او به شمار می رود و تأثیر بسیاری در زندگی او گذاشت.
او در سال ۱۳۴۲ با دختری گیلک ازدواج کرد که حاصل آن دو دختر به نام های بنفشه و بیتا و یک پسر به نام علی است.
از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است که بیش از ۲۰۰ آهنگ فارسی و سنتی ۱۵ برگ سبز و ۱۰ شاخه گل و بیش از ۲۵۰ ترانه محلی گیلکی است.
