ناصر فکوهی ( زادهٔ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۳۵، تهران ) ، انسان شناس، نویسنده و مترجم ایرانی است. وی همچنین استاد گروه انسان شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، مدیر وبگاه انسان شناسی و فرهنگ و عضو انجمن بین المللی جامعه شناسی و ایران شناسی است.
... [مشاهده متن کامل]
فکوهی دکترای جدید انسان شناسی سیاسی خود را در سال ۱۳۷۳ از دانشگاه پاریس دریافت کرد. وی آثار متعددی در حوزهٔ انسان شناسی - اعم از تألیف و ترجمه - دارد. از مهم ترین تألیفات وی می توان به کتاب های تاریخ اندیشه و نظریه های انسان شناسی، انسان شناسی شهری و پاره های انسان شناسی اشاره کرد. وی گفتگوها و میزگردهای فراوانی با اندیشمندان ایرانی همچون عبدالله کوثری، رامین جهانبگلو، علی بلوکباشی، شهلا حائری و غیره در ارتباط با انسان شناسی و حوزه های مرتبط با آن داشته است.
رامین جهانبگلو در مقاله ای در وبگاه ایندیَن اکسپرس، فکوهی را در کنار جواد طباطبایی، بابک احمدی، حمید عضدانلو، موسی غنی نژاد و فاطمه صادقی جزو روشنفکران گفتمانی دانسته که در مقابل روشنفکران دهه هفتاد و هشتاد قرار می گیرند.
فکوهی در گفتگوها و مقالات خود با نگاهی انسان شناسانه به موضوعات متفاوتی همچون جوانان و ازدواج آن ها، زنان، مشکلات نظام دانشگاهی، بومی گزینی، نقد فیلم های داستانی و مستند و وقایع سیاسی خاورمیانه پرداخته، همچنین به بسط رویکرد اخیر خود در ارتباط با اقوام و حوزه های مختلف فرهنگ و هویت قومی و غیره در مجلات، روزنامه ها، وبگاه های خبری و جامعه شناسی داخل و خارج از ایران و همچنین جلسات نقد و بررسی در اجلاس های مختلف پرداخته است. همچنین وی در حال به پایان رساندن پروژهٔ انسان شناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر است که بیش تر ملهم از نظریات پساآنال است.
ناصر فکوهی در میدان کاخ ( فلسطین کنونی ) ، خیابان مشتاق دیده به جهان گشود. پدرش محمدعلی فکوهی تاجری نیشابوری، و مادرش فاطمه عبادی، اهلِ تهران بود. فکوهی در یک خانوادهٔ پرجمعیت با سه خواهر و پنج برادر به دنیا آمد. والدین وی با وجود تحصیلات اندک، به شدت نسبت به تحصیلات فرزندانشان حساس بودند. وی که علاقهٔ فراوانی به سینما داشت، تمام اوقات فراغتش را به تماشای فیلم ها و مطالعهٔ کتاب های هنری و سینمایی می گذراند و گاه نقد فیلم هم می نوشت که چند مورد از آن ها در نشریاتی مانند مجله فردوسی منتشر شدند. دوره های دبستان و راهنمایی را در مدرسهٔ بهشت واقع در تهران خیابانِ ابوریحان بیرونی سپری کرد. پس از آن دورهٔ متوسطهٔ خود را در دبیرستان هدف گذراند. او دیپلم خود را در سال ۱۳۵۳ دریافت کرد. یک سال بعد، یعنی در سال ۱۳۵۴، برای ادامه تحصیل در رشتهٔ علوم طبیعی راهی شهر ساوت همپتون شده و در کالج سنت جیمز شروع به تحصیل کرد. طولی نکشید که تغییر رشته داده، به جامعه شناسی علاقه مند و برای تحصیل به فرانسه رفت. به مدت یک سال نیز در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس ( بوزار ) معماری و شهرسازی خواند. در فرانسه با ماگنولیا میرهاشم زاده که او نیز دانشجو بود آشنا شد و در سال ۱۳۵۸ ازدواج کرد. نتیجهٔ این ازدواج ۲ فرزند شد.
... [مشاهده متن کامل]
فکوهی دکترای جدید انسان شناسی سیاسی خود را در سال ۱۳۷۳ از دانشگاه پاریس دریافت کرد. وی آثار متعددی در حوزهٔ انسان شناسی - اعم از تألیف و ترجمه - دارد. از مهم ترین تألیفات وی می توان به کتاب های تاریخ اندیشه و نظریه های انسان شناسی، انسان شناسی شهری و پاره های انسان شناسی اشاره کرد. وی گفتگوها و میزگردهای فراوانی با اندیشمندان ایرانی همچون عبدالله کوثری، رامین جهانبگلو، علی بلوکباشی، شهلا حائری و غیره در ارتباط با انسان شناسی و حوزه های مرتبط با آن داشته است.
رامین جهانبگلو در مقاله ای در وبگاه ایندیَن اکسپرس، فکوهی را در کنار جواد طباطبایی، بابک احمدی، حمید عضدانلو، موسی غنی نژاد و فاطمه صادقی جزو روشنفکران گفتمانی دانسته که در مقابل روشنفکران دهه هفتاد و هشتاد قرار می گیرند.
فکوهی در گفتگوها و مقالات خود با نگاهی انسان شناسانه به موضوعات متفاوتی همچون جوانان و ازدواج آن ها، زنان، مشکلات نظام دانشگاهی، بومی گزینی، نقد فیلم های داستانی و مستند و وقایع سیاسی خاورمیانه پرداخته، همچنین به بسط رویکرد اخیر خود در ارتباط با اقوام و حوزه های مختلف فرهنگ و هویت قومی و غیره در مجلات، روزنامه ها، وبگاه های خبری و جامعه شناسی داخل و خارج از ایران و همچنین جلسات نقد و بررسی در اجلاس های مختلف پرداخته است. همچنین وی در حال به پایان رساندن پروژهٔ انسان شناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر است که بیش تر ملهم از نظریات پساآنال است.
ناصر فکوهی در میدان کاخ ( فلسطین کنونی ) ، خیابان مشتاق دیده به جهان گشود. پدرش محمدعلی فکوهی تاجری نیشابوری، و مادرش فاطمه عبادی، اهلِ تهران بود. فکوهی در یک خانوادهٔ پرجمعیت با سه خواهر و پنج برادر به دنیا آمد. والدین وی با وجود تحصیلات اندک، به شدت نسبت به تحصیلات فرزندانشان حساس بودند. وی که علاقهٔ فراوانی به سینما داشت، تمام اوقات فراغتش را به تماشای فیلم ها و مطالعهٔ کتاب های هنری و سینمایی می گذراند و گاه نقد فیلم هم می نوشت که چند مورد از آن ها در نشریاتی مانند مجله فردوسی منتشر شدند. دوره های دبستان و راهنمایی را در مدرسهٔ بهشت واقع در تهران خیابانِ ابوریحان بیرونی سپری کرد. پس از آن دورهٔ متوسطهٔ خود را در دبیرستان هدف گذراند. او دیپلم خود را در سال ۱۳۵۳ دریافت کرد. یک سال بعد، یعنی در سال ۱۳۵۴، برای ادامه تحصیل در رشتهٔ علوم طبیعی راهی شهر ساوت همپتون شده و در کالج سنت جیمز شروع به تحصیل کرد. طولی نکشید که تغییر رشته داده، به جامعه شناسی علاقه مند و برای تحصیل به فرانسه رفت. به مدت یک سال نیز در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس ( بوزار ) معماری و شهرسازی خواند. در فرانسه با ماگنولیا میرهاشم زاده که او نیز دانشجو بود آشنا شد و در سال ۱۳۵۸ ازدواج کرد. نتیجهٔ این ازدواج ۲ فرزند شد.
