ناصر صادق، عضو کادر مرکزی سازمان مجاهدین خلق و از اولین اعضاء این سازمان بود که به اتهام «فعالیت بر ضد امنیت کشور» در دادگاه نظامی شاه به اعدام محکوم شد و در ۳۰ فروردین ۱۳۵۱ در مقابل جوخه آتش تیرباران شد.
... [مشاهده متن کامل]
ناصر صادق در سال ۱۳۲۳ در خانواده ای مذهبی در تهران متولد شد. پدرش از اعضای هیئت امنای مسجد هدایت و از دوستان سید محمود طالقانی و مهدی بازرگان بود. دورهٔ متوسطه را در دبیرستان مروی گذراند و از همان جا فعالیت های مذهبی و سیاسی خود را آغاز کرد؛ و ضمن شرکت در جلسات سید محمود طالقانی در مسجد هدایت انجمنی به نام دین و دانش در دبیرستان ایجاد کرد. در سال ۱۳۴۲ در رشتهٔ مکانیک دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در حین تحصیل به فعالیت های گذشتهٔ خود ادامه داد. در مهر ماه ۱۳۴۴ با محمد حنیف نژاد آشنا شد و از این طریق به سازمان مجاهدین خلق راه یافت و از نخستین اعضای این تشکیلات بود. در سال ۱۳۴۶ پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، برای خدمت وظیفه به شیراز رفت و در طی سکونت در آنجا مسئولیت شاخهٔ شیراز سازمان را عهده دار شد. در سال ۱۳۴۸ پس از پایان سربازی به تهران بازگشت. وی به همراه محمد بازرگانی مسئولیت گروه تدارکات ( واردات اسلحه به سازمان ) را برعهده گرفتند. در بهار سال ۱۳۵۰ از طریق ارتباط با یکی از عوامل نفوذی ساواک به نام شاهمراد دلفانی مقداری اسلحه به طور قاچاق تهیه کرد، که سبب شد تیم های تعقیب و مراقبت ساواک موفق به کشف خانه های تیمی سازمان شده و ضربهٔ شهریور ۵۰ وارد آید. ناصر صادق در ۱ شهریور ماه ۱۳۵۰ دستگیر، و در دادگاه نظامی حکومت پهلوی به اعدام محکوم شد.
ناصر صادق در دادگاه دفاعیه ای مفصل ارائه داد که شامل اهداف سازمان، دلایل مبارزه با امپریالیسم و چشم انداز دستیابی به جامعهٔ بی طبقهٔ توحیدی می شد. او در دفاعیات خود در دادگاه از روح الله خمینی به عنوان رهبر ملی و مذهبی یاد کرد.
ناصر صادق در ۳۰ فروردین ۱۳۵۱ به همراه علی باکری، علی میهن دوست و محمد بازرگانی تیرباران شدند. محل دفن وی در قطعه ۳۳ بهشت زهرا در تهران است.
... [مشاهده متن کامل]
ناصر صادق در سال ۱۳۲۳ در خانواده ای مذهبی در تهران متولد شد. پدرش از اعضای هیئت امنای مسجد هدایت و از دوستان سید محمود طالقانی و مهدی بازرگان بود. دورهٔ متوسطه را در دبیرستان مروی گذراند و از همان جا فعالیت های مذهبی و سیاسی خود را آغاز کرد؛ و ضمن شرکت در جلسات سید محمود طالقانی در مسجد هدایت انجمنی به نام دین و دانش در دبیرستان ایجاد کرد. در سال ۱۳۴۲ در رشتهٔ مکانیک دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در حین تحصیل به فعالیت های گذشتهٔ خود ادامه داد. در مهر ماه ۱۳۴۴ با محمد حنیف نژاد آشنا شد و از این طریق به سازمان مجاهدین خلق راه یافت و از نخستین اعضای این تشکیلات بود. در سال ۱۳۴۶ پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، برای خدمت وظیفه به شیراز رفت و در طی سکونت در آنجا مسئولیت شاخهٔ شیراز سازمان را عهده دار شد. در سال ۱۳۴۸ پس از پایان سربازی به تهران بازگشت. وی به همراه محمد بازرگانی مسئولیت گروه تدارکات ( واردات اسلحه به سازمان ) را برعهده گرفتند. در بهار سال ۱۳۵۰ از طریق ارتباط با یکی از عوامل نفوذی ساواک به نام شاهمراد دلفانی مقداری اسلحه به طور قاچاق تهیه کرد، که سبب شد تیم های تعقیب و مراقبت ساواک موفق به کشف خانه های تیمی سازمان شده و ضربهٔ شهریور ۵۰ وارد آید. ناصر صادق در ۱ شهریور ماه ۱۳۵۰ دستگیر، و در دادگاه نظامی حکومت پهلوی به اعدام محکوم شد.
ناصر صادق در دادگاه دفاعیه ای مفصل ارائه داد که شامل اهداف سازمان، دلایل مبارزه با امپریالیسم و چشم انداز دستیابی به جامعهٔ بی طبقهٔ توحیدی می شد. او در دفاعیات خود در دادگاه از روح الله خمینی به عنوان رهبر ملی و مذهبی یاد کرد.
ناصر صادق در ۳۰ فروردین ۱۳۵۱ به همراه علی باکری، علی میهن دوست و محمد بازرگانی تیرباران شدند. محل دفن وی در قطعه ۳۳ بهشت زهرا در تهران است.
