ناصر زرافشان، یک فیلم مستند به کارگردانی بکتاش آبتین و محصول سال ۱۳۹۹ است.
این فیلم مستند ۶۲ دقیقه ای به زندگی و نظرات ناصر زرافشان، نویسنده، مترجم، حقوقدان و از اعضای اصلی کانون نویسندگان، می پردازد.
... [مشاهده متن کامل]
دو هفته پس از مرگ آبتین در زندان، مستند زرافشان از برنامهٔ آپارات بی بی سی فارسی به همراه گفتگو با کاوه فرنام، تهیه کننده فیلم، و محمد رسول اف، مشاور کارگردان، پخش شد.
بکتاش آبتین در سال ۱۳۹۸ ساخت مستندی پیرامون «کانون نویسندگان ایران» را آغاز کرد که با زندانی شدن و مرگ او نیمه تمام ماند. وی همچنین طی همان دو سال، سه مستند پرتره از اعضای کانون نویسندگان یعنی فریبرز رئیس دانا، ناصر زرافشان و علی اکبر معصوم بیگی ساخت که دو فیلم آخر پس از مرگ او به نمایش درآمدند. از ویژگی های مشترک این سه فیلم می توان به اهمیت تاریخی آن ها و همچنین ساخته شدن با کمترین عوامل و امکانات اشاره کرد. در تمامی این فیلم ها محمد رسول اف به عنوان مشاور کارگردان و کاوه فرنام به عنوان تهیه کننده حضور داشتند.
ناصر زرافشان دومین فیلم از سه گانه ای است که بکتاش آبتین برای کانون نویسندگان و به صورت مستند پرتره ساخت. منتقدانی همچون محبوبه موسوی و مهرداد خامنه ای این سه فیلم را به موفقیت آثار گذشتهٔ کارگردان نمی دانند و آن را «یک بیانیهٔ طولانی سیاسی»، «گزارش و مونولوگی گاه طولانی» و «رپرتاژ تلویزیونی» نامیده اند. هرچند محمد رسول اف این آثار را تجربه های تازه و احمد زاهدی لنگرودی آنها را نویددهندهٔ استعدادی درخشان در عرصهٔ سینمای مستند می نامد. علی اکبر معصوم بیگی نیز با بیان مشکلات کارگردان در زمان ساخت این فیلم ها، حکم قطعی زندان او و همچنین تنگناهای مالی، این آثار را قابل دفاع می داند و با آثار متأخر ژان لوک گدار مقایسه می کند.
این فیلم مستند ۶۲ دقیقه ای به زندگی و نظرات ناصر زرافشان، نویسنده، مترجم، حقوقدان و از اعضای اصلی کانون نویسندگان، می پردازد.
... [مشاهده متن کامل]
دو هفته پس از مرگ آبتین در زندان، مستند زرافشان از برنامهٔ آپارات بی بی سی فارسی به همراه گفتگو با کاوه فرنام، تهیه کننده فیلم، و محمد رسول اف، مشاور کارگردان، پخش شد.
بکتاش آبتین در سال ۱۳۹۸ ساخت مستندی پیرامون «کانون نویسندگان ایران» را آغاز کرد که با زندانی شدن و مرگ او نیمه تمام ماند. وی همچنین طی همان دو سال، سه مستند پرتره از اعضای کانون نویسندگان یعنی فریبرز رئیس دانا، ناصر زرافشان و علی اکبر معصوم بیگی ساخت که دو فیلم آخر پس از مرگ او به نمایش درآمدند. از ویژگی های مشترک این سه فیلم می توان به اهمیت تاریخی آن ها و همچنین ساخته شدن با کمترین عوامل و امکانات اشاره کرد. در تمامی این فیلم ها محمد رسول اف به عنوان مشاور کارگردان و کاوه فرنام به عنوان تهیه کننده حضور داشتند.
ناصر زرافشان دومین فیلم از سه گانه ای است که بکتاش آبتین برای کانون نویسندگان و به صورت مستند پرتره ساخت. منتقدانی همچون محبوبه موسوی و مهرداد خامنه ای این سه فیلم را به موفقیت آثار گذشتهٔ کارگردان نمی دانند و آن را «یک بیانیهٔ طولانی سیاسی»، «گزارش و مونولوگی گاه طولانی» و «رپرتاژ تلویزیونی» نامیده اند. هرچند محمد رسول اف این آثار را تجربه های تازه و احمد زاهدی لنگرودی آنها را نویددهندهٔ استعدادی درخشان در عرصهٔ سینمای مستند می نامد. علی اکبر معصوم بیگی نیز با بیان مشکلات کارگردان در زمان ساخت این فیلم ها، حکم قطعی زندان او و همچنین تنگناهای مالی، این آثار را قابل دفاع می داند و با آثار متأخر ژان لوک گدار مقایسه می کند.
