ناشی ءالاصغر. [ ش ِ ئُل ْاَ غ َ ] ( اِخ ) [ الَ... ] علی بن عبداﷲ. شاعر مشهوری است از اهالی بغداد. وی به دوران خلافت المقتدر و القاهر و الراضی و غیر ایشان می زیسته است. ( از سمعانی ). و نیز مؤلف ریحانة الادب آرد: علی بن عبداﷲبن وصیف بن عبداﷲ، یا علی بن وصیف بن عبداﷲ بغدادی الاصل و المدفن مصری المنشاء موصوف به «حلاء» و مکنی به ابوالحسن یا ابوالحسین و ملقب به ناشی که گاهی در مقابل ناشی اکبر او را نیز به اصغر یا صغیر مقید کرده و ناشی صغیر گویند، چنانکه به جهت سکونت در باب الطاق بغداد به طاقی نیز موصوف است و معروف به کاتب بغدادی ، از اکابر و نوابغ متکلمین شیعه ومشاهیر شعرای طراز اول قرن چهارم هجرت و محبین خانواده عصمت و طهارت است و قصائدی در مدایح این خانواده گفته و به شاعر اهل بیت موصوف و معروف گردیده و درحلب سیف الدولةبن حمدان را نیز مدیحه گفته ، مشمول اکرامات وی گردید. ناشی از مبرد و ابن المعتز روایت کرده و شیخ مفید و ابوبکر خوارزمی و متنبی و ابن فارس لغوی هم از شاگردان او بوده اند و از او روایت می نمایند... وفات ناشی در سال سیصد و شصتم یا شصت و پنجم یا ششم هجری در بغداد واقع و موافق آنچه از معالم العلماء نقل شده جسد او را سوزانیدند. کتابی در امامت و کتابی در علم کلام تألیف او بود و تصانیف بسیاری بدو منسوب است. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 142 ). مؤلف ریحانة الادب بدین مآخذ در شرح حال ناشی اشاره کرده است : روضات الجنات ص 480 و تاریخ ابن خلکان ج 1ص 389 و هدایة الاحباب ص 253 و مجالس المؤمنین ص 230 و کنی و القاب قمی ج 3 ص 191 و معجم الادباء ج 13 ص 280. و نیز رجوع شود به معجم المؤلفین ج 7 ص 142 و الفهرست طوسی ص 89 و تذکرة المتبحرین ص 491 و فوائدلرضویه ج 1 ص 340 و کتاب الرجال ص 194 و منتهی المقال ص 227 و تنقیح المقال ج 2 ص 212.
